คืนแสงเทียน
1
๏ ค่อยวับวาววูบไหวในอ่อนหวาน
โชนแสงผ่านมืดมิดจุมพิตค่ำ
ประแป้งให้ราตรีผ่อนสีดำ
จึงดาวนำหมื่นแสงแจรงมา
๏ น้ำตาเทียนหยาดย้อยค่อยค่อยไหล
น้ำตาใครเอ่อล้นจนปวดปร่า
เพื่อเธอเห็นทางดาวเพริศพราวฟ้า
เพื่อเธอฝ่าพายุไปในราตรี
๏ ขอปันแสงทั้งผองให้รองรุ่ง
จำรัสทุ่งทองไทยในวิถี
หมายส่องฟ้าให้ชื่นทั้งผืนนี้
และส่องที่ผืนไทยด้วยใจเทียน
๏ ส่องวิถี-ส่องชีวิต-ส่องจิตโศก
ส่องให้โลกเคลื่อนไหวไม่แปรเปลี่ยน
อยู่อย่างนั้นท่ามคนวกวนเวียน
จนจำเนียรผ่านกาลเนิ่นนานนัก
๏ โอ้ละหนอ...เทียนไขใครรู้บ้าง
ละลายร่างเพื่อใครใครไปเสริมศักดิ์
คนเดินทางหากแน่วแน่แท้ด้วยรัก
ทางเพียรจักลาดไปในทางดาว
๏ คืนแสงเทียน กระจ่างกลางผืนหล้า
หมื่นโคมทองสู่ฟ้าในฟ้าหนาว
ผืนดิน-ฟ้าระยับไหวใจแวววาว
น้ำตาเทียนไหลพราวมิรู้จาง
2
๏ จุดประทีปนี้มาบูชาครู
เทียนทองผู้ส่องใจให้สว่าง
เทียนต่อเทียน-ไฟต่อไฟ-ไม่เลือนราง
ดาวขอสร้างความดีนี้ตอบแทน ๚ะ๛