แม้นฟ้ากว้าง ทางไกล มิไหวหวั่น
เพราะรักนั้น ส่งใจ ไปถึงเจ้า
ผ่านลมลิ่ว ผิวแว่ว อย่างแผ่วเบา
ที่หอบเอา รักส่ง ตรงสู่ทรวง
หมายซ่านซึ้ง ตรึงตรา ดังคราก่อน
ด้วยอาทร ห่วงใย และใจหวง
ห่างเพียงกาย ใจชิด ติดดาดวง
ทางอาจล่วง เลยล้ำ ยังย้ำใจ
หอบรักมอบ เปรยผ่าน สะพานฟ้า
ผ่านเมฆา เวหน จนถึงได้
ห้วงนภา ฟ้ากว้าง ที่ห่างไกล
หากีดกั้น กันใจ เราไกลกัน
รำเพยรัก ปักตรง ส่งสู่จิต
ให้แนบนิจ นางนง ตรงทางฝัน
ไกลเพียงกาย ปลายฟ้า ที่มากัน
สะพานรุ้ง ทอดฝัน ปันสองใจ ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
