คิดถึงคนอยู่ไกลหัวใจเหงา
คิดถึงเขากล้ำกลืนสุดขื่นขม
คิดถึงวันสองใจได้ชิดชม
เคยสุขสมเคียงข้างไม่ห่างไกล
สายลมเย็นพัด ผ่านสะท้านหนาว
น้ำค้างพราวยามดึกนึกหวั่นไหว
ฝากลมผ่านบอกเขาฉันหนาวใจ
แล้วเธอล่ะหนาวไหมในคืนนี้
มองดวงดาวพราวพร่างกลางเวหน
น้ำตาล้นจากใจรินไหลปรี่
ดวงใจ ฉันทรมานมานานปี
รักเหลือที่แต่ทำไมต้องไกลกัน
คิดถึงคนอยู่ไกลแล้วใจหมอง
ใจร่ำร้องวิโยคสุดโศกศัลย์
ฉันจะคอยอยู่อย่างนี้อีกกี่วัน
เมื่อไหร่ฝันที่วาดไว้ได้เป็นจริง
[/b]คิดถึงเขากล้ำกลืนสุดขื่นขม
คิดถึงวันสองใจได้ชิดชม
เคยสุขสมเคียงข้างไม่ห่างไกล
สายลมเย็นพัด ผ่านสะท้านหนาว
น้ำค้างพราวยามดึกนึกหวั่นไหว
ฝากลมผ่านบอกเขาฉันหนาวใจ
แล้วเธอล่ะหนาวไหมในคืนนี้
มองดวงดาวพราวพร่างกลางเวหน
น้ำตาล้นจากใจรินไหลปรี่
ดวงใจ ฉันทรมานมานานปี
รักเหลือที่แต่ทำไมต้องไกลกัน
คิดถึงคนอยู่ไกลแล้วใจหมอง
ใจร่ำร้องวิโยคสุดโศกศัลย์
ฉันจะคอยอยู่อย่างนี้อีกกี่วัน
เมื่อไหร่ฝันที่วาดไว้ได้เป็นจริง
ความคิดถึงแห่งรัก
คิดถึงใคร คนหนึ่ง ซึ้งใจหนาว
คิดถึงสาว กล้ำกลืน ฝืนระทม
คิดถึงรัก สองเรา เฝ้าชื่นชม
สุขภิรมณ์ ชมชื่น ทุกคืนวัน
ลมเย็นพัด คราใด หนุ่มใจหนาว
ห่วงแต่สาว เปลียนไป หัวใจผัน
ฝากลมบอก อ้อมกอดพี่ นี้นิรันด์
แล้วเธอนั้น หวั่นไหว ไหมคนดี
ฝากดวงดาว พราวพร่าง กลางเวหา
ซับน้ำตา ขวัญฤทัย หากไหลปรี่
อย่าได้ทุกข์ ตรอมตรม ขมชีวี
มินานที จักได้ ใกล้ชิดกัน
คิดถึงน้อง คนดี นี้หากพบ
คงได้ลบ วิโยค หายโศกศัลย์
จะจูบพักตร์ รักนี้ ทุกวี่วัน
สมสวรรค์ วาดไว้ ได้เป็นจริง