.jpg)
ติด ร. เหมือนกัน..
๐ ตั้งแต่เดิมเริ่มเรียนฝึกเขียนอ่าน
ท่านอาจารย์สอนศิลป์จับดินสอ
บอกให้จารคำพจน์บทเคลียคลอ
อย่างย่อย่อด้วยกลอนอักษรไทย
๐ เลยรู้สึกนึกสั่นหวั่นวิตก
ไม้ยมก งอ.งง พันสงสัย
เอาหล่ะซิคราวนี้ซี้แล้วไง
เขียนอะไรดีหว่า...แทบบ้ากิน
๐ นึกจนผมเส้นปรกดกดำหงอก
ก็ยังคิดไม่ออกดอกงานหิน
กุมขมับจับขมวดจนปวดลิ้น
เพราะไร้สิ้นซึ่งคำนำมาจาร
๐ อาจารย์ครับ จำนงค์ส่งวันไหน
ท้ายคาบไง นักเรียนรีบเขียนสาส์น
โอ้แทบทรุดแม่จ้าว! อกร้าวราน
ทรมานปวดหัวกลัว(กลั๊ว กลัว)ไม่ทัน
๐ ฟุบบนโต๊ะ อีกที เอ๊ะ!เอ๊ะ!นี่
ช่างโชคดี เหลือใจ อะไรนั่น
ข้อความรัก สลักลงบ่งจำนรรค์
อิอิ ขอยืมหน่อยหล่ะกัน ฉันขอที
๐ รักน้องส่ง ห้องสิบ จากทิพย์เกล้า
ช่างหล่อเหลาเหลือเกินพี่เขินขวย
หากได้อ่านข้อความโปรดอำนวย
ตอบรักด้วย จากพี่ สี่ทับสอง...๐
๐ โชคดีจังส่งได้ทันท้ายคาบ
อาจารย์คร้าบ!.เป็นไง ในบทนี้
อาจารย์ยิ้มตอบแย้ม แต้มพอมี (แต้ม=คะแนน)
สัมผัสดี พอใช้แต่ให้ ร.
๐ ว้าว! เพราะอะไรหล่ะครับคุณครูครับ
ผมคำนับ ขอร้อง หมองแล้วหนอ
เธอลอกมา ไม่คิดควรติดรอ
กลอนนี้หนอ ครูสลัก ปักกับมือ!!!
(เมื่อ 10 ปีที่แล้วจำได้แม่นเชียว!...)
โอ้!!!พระเจ้าจอร์ด..บอดสนิท...
***เมฆา...***
ปล. โทษทีนะ ทอฝันช่วยไม่ได้ติด ร. อยู่เหมือนกัน อิอิ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
