พิรุณโหม ลมซ้ำ กระหน่ำซัด
คำรามขัด ข่มคลั่ง ทั้งเวหน
ฟ้ามืดมัว สลัวลาง ครางอึงอล
บัดสิ้นฝน ฟ้าแจ้ง แสงทิวา
พรรณราย พรายรุ้ง พุ่งพาดผ่าน
เฉกสะพาน โค้งพราว สู่ราวฟ้า
เฉดสีสด งดงาม อร่ามตา
ทอทาบทา ฟ้าใส ให้ชื่นชม
ลมเคยโจม โถมถั่ง ก็ยั้งเอื่อย
โลมรินเรื่อย เฉื่อยฉ่ำ ด่ำทรวงสม
สกุณา ถลาร่อน ย้อนเล่นลม
หทัยซม ซบคะนึง หนึ่งนงยา
ฝากทิวทุ่ง คุ้งน้ำ กอบคำรัก
ฝากใจภักดิ์ จำหลักแน่น ในแก่นผา
ฝากลมลิ่ว พลิ้วคิดถึง รำพึงมา
ฝากห่วงหา ว่าคอยนวล หวนเก็บกำ
ยามห่างนา ลาคุ้ง ทุ่งสวรรค์
ถ้อยจำนรรค์ วันวาร ชานขนำ
อ้อมอุ่นไอ ไคลคลา อย่าเลือนจำ
ทิวาค่ำ ย้ำใจ บางใครคอย
ฝากใจผ่าน ผ่านใจ ไปสู่ขวัญ
ทุกคืนวัน วันคืน เฝ้าขื่นหงอย
ฝากคำร้อย ร้อยคำ ร่ำถึงกลอย
วันคืนคอย คอยคืน สะอื้นคอย
ปภัสร์
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔
๐๕.๐๐ น.
คำรามขัด ข่มคลั่ง ทั้งเวหน
ฟ้ามืดมัว สลัวลาง ครางอึงอล
บัดสิ้นฝน ฟ้าแจ้ง แสงทิวา
พรรณราย พรายรุ้ง พุ่งพาดผ่าน
เฉกสะพาน โค้งพราว สู่ราวฟ้า
เฉดสีสด งดงาม อร่ามตา
ทอทาบทา ฟ้าใส ให้ชื่นชม
ลมเคยโจม โถมถั่ง ก็ยั้งเอื่อย
โลมรินเรื่อย เฉื่อยฉ่ำ ด่ำทรวงสม
สกุณา ถลาร่อน ย้อนเล่นลม
หทัยซม ซบคะนึง หนึ่งนงยา
ฝากทิวทุ่ง คุ้งน้ำ กอบคำรัก
ฝากใจภักดิ์ จำหลักแน่น ในแก่นผา
ฝากลมลิ่ว พลิ้วคิดถึง รำพึงมา
ฝากห่วงหา ว่าคอยนวล หวนเก็บกำ
ยามห่างนา ลาคุ้ง ทุ่งสวรรค์
ถ้อยจำนรรค์ วันวาร ชานขนำ
อ้อมอุ่นไอ ไคลคลา อย่าเลือนจำ
ทิวาค่ำ ย้ำใจ บางใครคอย
ฝากใจผ่าน ผ่านใจ ไปสู่ขวัญ
ทุกคืนวัน วันคืน เฝ้าขื่นหงอย
ฝากคำร้อย ร้อยคำ ร่ำถึงกลอย
วันคืนคอย คอยคืน สะอื้นคอย
ปภัสร์
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔
๐๕.๐๐ น.