.jpg)
๐ บุปผาฟุ้งจรุงกลิ่นประทินหอม
ขจรล้อมภุมรินมิสิ้นสาย
ไอละมุนอุ่นชื่นระรื่นกาย
เคล้าพระพายตรึงตรานาสาทรวง
๐ พลอยคะนึงถึงค่ำเดือนค้ำจิต
สองเราพิศเพ่งจันทร์บนชั้นสรวง
ประจงชี้นี้นั่นพันดาวดวง
สองแก้มพวงชิดโฉมโสมสุดา
๐ เหลือคณานับสุขทุกครั้งถ้อย
ประดุจร้อยวลีที่สรรหา
รำพันพากย์ฝากลมชมแก้วตา
ทุกวาจาจดจารประสานใจ
๐ ครั้นเพลาครานี้ที่ประสบ
เดือนดั่งคบพลบค่ำพร่ำไสว
หอมลีลาวดี เหมือนมีนัย
บ่งบอกใบ้บดบังรั้งแต่ตรม
๐กลิ่นจางจางลางจรสังหรณ์อก
คล้ายดั่งตกหลุมตื้นแต่ขื่นขม
ไร้เงาขวัญนวลเอ๋ยเคยชื่นชม
สุดระทมจมเศร้าคละเคล้าแทน
๐ บุปผาฟุ้งปรุงกลิ่นมิสิ้นสาย
แต่อกชายคล้ายคลาดสวาทแสน
มองจันทร์หงายฉายเตือนเหมือนคลอนแคลน
ยิ่งหวงแหน..ยิ่งห่างอย่างอาทร..ฯ
..ยิ่งหวงแหนยิ่งเหินห่าง..อย่างลั่นทม...
***เมฆา...***
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
