ไก่ตัวหนึ่งคุ้ยเขี่ยเกลี่ยหาเหยื่อ
ในทุกเมื่อรู้ว่าคืออาหาร
พอประทังวันต่อวันนั้นเบิกบาน
สุขสำราญขันคูหาคู่ครอง
ในวันหนึ่งโชคร้ายได้เจอแก้ว
แสงวาวแววสดใสไม่มีหมอง
เป็นประกายสะท้อนซ้อนเรืองรอง
ไก่เมินมองผละไปไม่ใยดี
คุณค่าจากสิ่งนั้นมันเลอเลิศ
ไม่ประเสริฐเกินกว่าอาหารนี่
เจอตัวหนอนแล้วนั้นจ้องทันที
ตัวอ้วนพีเต็มคำตามจิกกิน.
นพ