ชึ้งน้ำใจ ...ไมตรี..(อ่อเขียนผิดตั้งนาน) ของพี่ท่าน
ด้วยวันวาน กาลเก่า เราคันไถ
จับจอบเสียม มีดพร้า ดำนาไป
ยังห่างไกล โรงเรียน เพียรเขียนอ่าน
แต่วันนี้ เดียวนี้ โลกภิวัตน์
เขาได้จัดอ่านเขียนเรียนหนังสือ
...คันไถน้อย..จึงค่อยๆได้ฝึกปรือ
อย่าได้ถือ หาความรวมจำนงค์
ขอบคุณมากท่าน ....พี่รพีกาญจน์...
ได้ประสานคำผิด ลิขิตใหม่
อยากจะบอกอีกที ว่าซึ้งถึงน้ำใจ
..ผมคันไถ ยินดีรับ คำติชม..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
