คิดถึงอ้อมอาลัยกระไออุ่น
ราตรีกรุ่นกลิ่นอวลหวนละห้อย
พวงปรางอิ่มนิ่มรับประทับรอย
สิชลย้อยหยาดพราวคราวคลาไคล
ธารอุทกโกรกไหลในวันจาก
เรื่อยรินหลากแก้มนวลครวญหวั่นไหว
อึกสะอื้นขื่นร่ำพร่ำพิไร
อุระไร้แรงต้านร้าวรานรอน
ภาพขวัญพี่พลีแอบนอนแนบข้าง
ยังผุดพร่างกลางมานสะท้านหลอน
ระร่ำริกยิกหยอกยอกจินต์คลอน
รนรุ่มร้อนย้อนห่วงยอดดวงแด
เพ็ญจันทร์ย่ำย้ำขื่นฝืนสะท้อน
โศกเฟ้นฟอนต้อนใจในคืนแข
ให้จ่อมงมจมบ่วงห้วงลับแล
จันทร์จ่างแท้แต่ฤดีหรี่ลางเลือน
ฝากอีกฟากฟ้าไกลนำใยฝัน
ขมวดฟั่นมั่นอดีตอย่ากรีดเฉือน
ช้อนสวยสดงดงามไว้ตามเตือน
เก็บรักเกลื่อนกอบวางเป็นทางเทียว
ฟ้าอาจกว้างเกินกว่าสานตาสบ
ไม่อาจลบหทัยเด่นให้เร้นเหลียว
แม้ฟ้าแบ่งวัน-คืนยังผืนเดียว
ใจจักเกี่ยวรักกอบไว้มอบกลอย
ปภัสร์
๗ พฤษภาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
