.jpg)
..ฝันร้าย..ท่ามสายฝน..
๐ กายเปียกปอนตอนฝน..โปรยหล่นหล้า
ยามขอบฟ้าจวนค่ำกระหน่ำสาย
ลมกรรโชกโฮกฮากกระชากกาย
แทบละลายลอยเลื่อนเคลื่อนตามแรง
๐ ฟ้าครืนครวญหวนก้องร้องพิโรธ
เหมือนว่าโกรธกริ้วกันลั่นกำแหง
ทำให้ฉันสั่นสะทกอกแดงแดง
ยิ่งระแวงวุ่นวนสับสนจินต์
๐ หนาวก็หนาวแนบเนื้อเหลือจะข่ม
ทนระทมจมปลักข้างหลักหิน
ทรมานนานมากซากชีวิน
น้ำตารินหลั่งร่ำพร่ำเอกา
๐ ตามด้วยเสียงเห่าหอนเหมือนหลอนหลอก
ขู่ตะคอกบอกใบ้ไฉนหนา
ฝนก็ยังตกหนักมิยักซา
ยิ่งผวาแลรอบทั่วขอบแดน
๐ ภาวนาอย่าเห็นเป็นดั่งขาน
เหล่าวิญญาณอย่าเผยตัวเพราะกลัวแสน
ภูตผีพรายตายโหงโคลงคลอนแคลน
อย่าได้แค้นหลอกอำทำฉันเลย
๐ แต่ยิ่งคิดจิตฉันก็หวั่นไหว
มองทางใดก็เห็นเป็นเฉลย
บ้างร่างรมผมยาวนั่งสาวเอย
บ้างยืนเฉยจ้องหน้าตาลุกล่น
๐ จะกระทำ เยี่ยงไรในยามนี้
พอจะมีบ้างไหมในเวหน
ท่ามพิรุณหยดหยาดคาดสักคน
ช่วยฉันพ้นจากที่แห่งนี้ที
๐ แล้วมีเสียงหนึ่งเศร้าแผ่วเบามาก
ขยับปากบอกใบ้ใกล้ใกล้นี้
อย่ากลัวเลย..เราไม่หลอกบอกตามมี
เพราะตอนนี้ เธอ-ฉัน เหมือนกันเลย...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
