.jpg)
๐ ฤาฟ้าเพียงกั้น ๐
๐รัชนี..คลี่ม่านวิกาลค่ำ
รัตติกาลมืดดำนำหงอยเหงา
ยิ่งพระพายส่ายซัดสบัดเบา
คล้ายพัดเอาอกร่างลอยคว้างไป
๐ หนาวยะเยือกเย็นยิ่งนิ่งกอดอก
น้ำตาตกฟกช้ำแต่ค่ำไหน
ก็ยังเปื้อนเหมือนเดิมเติมเชื้อไฟ
ที่ร้อนใน..นอกหนาวสุดร้าวราน
๐ คงเพราะฤทธิ์คิดถึงจึงเศร้าสร้อย
นับวันคอยร้อยเรียวเชื่อมเกลียวสาน
รอเสมอแม้นกาย..จะวายปราณ
ขอเพียงมานพานพบประสบเจอ
๐ คนที่ใจไขว่คว้าแม้ฟ้ากั้น
จะคงมั่นหฤทัยใฝ่เสมอ
ปองเพียงพักตร์เกล้าขวัญอันเลิศเลอ
จะมิเผลอ..เป็นอื่นชั่วหมื่นปี
๐ หากแม้นจันทร์แจ่มจ้าการุณเอื้อ
โปรดโยงเชื้อเยื่อใยอุ่นไอศรี
กระซิบเขาคนนั้นให้ฉันที
ว่าอีกฟากฟ้านี้...มีคนคอย..
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
๐ แม้นว่าฟ้าบ่กั้น คั่นกลาง
แต่จิตคิดมิวาง ร่ำไห้
ราตรียิ่งปิดทาง อกปั่น ป่วนแฮ
ร้อนรุ่มกลุ้มอกไร้ สื่อถ้อยถึงทรวง
วอนดวงเพ็ญแจ่มจ้า ปราณี
โปรดช่วยอำนวยที เผื่อรู้
บอกบ่งตรงฟากนี้ มียิ่ง คนคอย
กอดเข่าเศร้าคุดคู้ สุดช้ำคร่ำครวญ ฯ ๐
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
***เมฆา...***
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
