...ความห่างไกลใจหวั่นฉันกลัวเปลี่ยน
เวลาเวียนอาจพรากจากเราสอง
คำสัญญาค่าหมดอดไปครอง
ใจถูกดองลืมแล้วแววรักเรา
...กลัวนะกลัว กลัวใจ กลัวใครเปลี่ยน
เทียวเยี่ยมเยียนตามสายให้คลายเหงา
ส่งสัญญาณคำรักทักเป็นเงา
พอบรรเทาคนไกลใจฮำฮอน
...ใช้หัวใจผูกเงื่อนเตือนอย่าจาก
ห่างกันมากหวังใช้สื่อถืออักษร
สลักวางนำถ้อยคอยอาทร
สุดอาวรณ์ยามไกลไปเพราะงาน
...สุดขอบฟ้าภูผาเขียวใช่เปลี่ยวเหงา
มีสองเราเฝ้าเคียงคู่ชูประสาน
บนนภา ขอบรุ้งงาม ยามวันวาน
เต้นบนลานปุยเมฆขาวพราวแสงเดือน
...ฟ้าบ่กั้นเราดอกบอกใจเจ้า
ขออย่าเศร้าอาลัยโศกให้โบกเลื่อน
ใช่จะห่างร้างลาพาใจเลือน
ฟ้าเขยื้อนเคลื่อนขยับปรับทางเจอ...
...หากคิดถึงขอมองฟ้าดารานั่น
จะเห็นฉันสบตาจ้องมองเสมอ
ยิ้มกับเดือนฝากจันทรามานะเออ
รู้เป็นเธอเพราะฟ้านั่นบ่กั้นเรา...
...(ผญา)...ถึงสิอยู่ฝากฟ้าก้ำฝ่ายเขาเขียว กะคือกับอยู่หอแห่งโฮงเดียวก้ำ
สิบปีล้ำซาวปีล้ำ บ่เคยห่างทางจ้อง
นางนี่ทุกข์ยากไฮ้ ปากก่ำกินมันหมก คันบ่กินหมกมันปากบ่ดำมุมเม้า ตั๊ว
ฮักบ่ได้เว้าอกสิเน่าโนมใน ฮักบ่ได้ไขวาจาอกสิเพพังม้าง
คันแมนพังจังส้าง คือสิม้างแต่ดน แท้แหล่ว อ้ายเอย
ถึงสิไกลกันพ้น กะบ่ฮ่างทางฮัก ฟ่าบ่กั้นเฮาดอกอ้าย อย่าได๋ย้านไปหลาย
คั่นว่าใจเฮาใกล้ กะขอเชื่อนำหนา ใจนางกะสิถ่าคอยอ้ายแต่ผูเดียว วาซันแหลว....
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
