อันความรักของเราปรุงเปล่าจิต
ฟ้าลิขิตหยิบยื่นหมื่นความหวัง
ยามสมใจสุขโหมโถมประดัง
ฟ้าอย่าสั่งให้ลาพาหม่นใจ
ฟ้าอย่าห้ามเราสองมิครองรัก
เมื่อมอบภักดิ์วางหมดสดไสว
จักกอบความภักดีคลี่ยองใย
รักเราใสสวยงามในนามรัก
ช่ออักษราลี...
๐ สิเน่หา คราครวญหวนโหยไห้
นภาไกลยังแสร้งสำแดงศักดิ์
บันดาลดลผลเหตุเขตแห่งภักดิ์
แจ่มประจักษ์นัยน์ตาสุขารมย์
๐ ครั้นหมื่นแสนสงกาดาราเรื่อ
หมายเพียงเพื่อชี้ไขใจสะสม
บุญหรือกรรมนำจิตคิดชื่นชม
ฤาเพียงลมพัดผ่านสู่ม่านทรวง
๐ ให้คำนึงตรึงมั่นปั้นปรุงแต่ง
ก่อด้วยแรงอธิษฐานมานห่วงหวง
สร้างสื่อรักหนักแน่นเต็มแผ่นดวง
อยู่ในห้วงหทัยใจสองเรา
๐ จะเหตุผลกลใดไฉนนั้น
หาสำคัญเท่าพักตร์สลักเสลา
ที่คงมั่นสัญญาต่อฟ้าเงา
แม้แผ่วเบาแต่มั่น..นิรันคร์กาล ฯ