๐รักนี้..ที่โดนฝน๐
๐ ยังรักเธอ เสมอจิตไม่คิดเปลี่ยน
หัวใจเขียนชื่อไว้ใส่ทรวงมั่น
สลักซึ้งตรึงมานแม้นานวัน
คนที่ฉันรักแท้มีแค่...เธอ
๐ ฝนพรำพรำน้ำเย็นกระเซ็นสาด
มวลอากาศพาดผ่านม่านตาเหม่อ
ถึงความหลังครั้งเราเย้าหยอกเจอ
ที่อำเภอภูธรตอนหว่านดำ
๐ ฝนชะอุ่มชุ่มชะช่อมะม่วง
เหลือเพียงรวงเม็ดน้อยลอยถลำ
ฉันและเธอต่างเห็นเป็นประจำ
ก่อนหัวค่ำยังเคยได้เอ่ยชม
๐ ท่ามฝนรินกลิ่นแป้งแห่งแก้มสาว
พริ้วยวนพราวราวคลุกด้วยสุขสม
ปรารถนาวอนไหว้ในสายลม
โปรดจงพรมพัดหอมย้อมนานนาน
๐ จะมีสุขใดเล่าเท่ารักนี้
ที่ฉันมีให้เธอเสมอหวาน
คำสัญญาปีกลายท้ายสงกรานต์
ยังกังวานก้องหูอยู่ร่ำไป
๐ จะหาเงินทองแท่งมาแต่งแน่
จงอย่าแปรเปลี่ยนกมลจนหวั่นไหว
รอฉันหน่อยนะเจ้าจงเข้าใจ
จะรีบไปแต่งตาม...คำสัญญา
๐ ครั้นบัดนี้หน้าฝนหล่นรินร่วง
ใจทั้งดวงหวนพรียกร่ำเรียกหา
ช่อมะม่วงยังเด่นเช่นแล้วมา
แต่เธอหนา..อยู่ไหนที่ใดกัน
๐ ปล่อยให้ฉันตากฝนใต้ต้นเก่า
เปียกความเศร้าเร้าริ่งจริงหรือฝัน
อุตส่าห์เก็บเงินทองของสำคัญ
แต่แล้วมันพลันสลายกลายเป็นเงา
๐ ไม่มีเธอ แล้วทางก้าวข้างหน้า
ซ้ายหรือขวาเคว้งคว้างปางอับเฉา
เหลือเพียงฝนหล่นพร่ำร่ำแผ่วเบา
กับน้ำเน่านัยน์ตา...ที่อาดูร..ฯ
..กับชื่อเธอที่ทรวงเก่า...เคล้าอาดูร..
***เมฆา...***