...อยากเป็นโจรใจหิน...
อยากเป็นโจร คนทมิฬ สุดหินเหี้ยม
จะได้เสี้ยม สอนหัวใจ ให้โหดหาญ
เข้าสดมภ์ ปล้นใจเจ้า เยาวมาลย์
คงสราญ สุขนัก ลักปล้นครอง
ลอบชื่นชม โฉมนาฏ มาดเจ้านั้น
ล่วงหลายวัน กว่าปี ที่จดจ้อง
หมายทายทัก สักนิด เพราะคิดปอง
เจ้าไม่มอง ไม่แล แม้หางตา
ไม่ปรายมา ไม่ว่า ใดดอกเจ้า
นี่กลับเคล้า เคียงชาย ให้เราเห็น
ควงมาเย้ย เลยบ้าน ผ่านเช้าเย็น
ทุกข์เจ้าเข่น เข็ญใจ แทบวายวาง
ถ้าอยู่เฉย ปล่อยไป ใจแผดผลาญ
ทรมาน เจ็บหนัก รักถูกหมาง
อกระกำ ช้ำแย่ แพ้ใจนาง
เห็นต้องวาง แผนกล เป่ามนตรา(โอม!เี้พี้ยง)
เพราะมั่นรัก ปักใจ ในเจ้าแล้ว
แม้นสิ้นแวว ได้ชม ภิรมย์หา
จำต้องยอม ลิ้มรส หยดน้ำตา
ด้วยเหตุว่า ใจไม่หิน ทมิฬพอ...
หากเจ้าเห็น หัวใจที่ ยอมพลีฝาก
ยามทุกข์ยาก เคียงข้าง ไม่ห่างหอ
ช่วยเจือจาน เศษใจ ให้เคลียคลอ
ใว้พะนอ ขอรื่น เพียงชื่นใจ
ยอมให้ใจ หมายเป็นโจร ปล้นใจเจ้า
ด้วยรักเร้า รุมร้อน กร่อนทรวงไหว
แม้นเห็นจักร เป็นบัว มัวหม่นใน
ใจจริงไซร้ ไม่อาจทำ เจ้าช้ำตรอม
ปภัสร์
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔
๐๒.๒๒ น.
ขอปลดปล่อยความดิบของหัวใจสักนิด
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
