หนูน้อย
เจ้าละห้อยคอยใครที่ไหนหรือ
รอความหวังตั้งใจได้หยิบมือ
เขย่งยื้อถือดาวที่เฝ้ารอ
สะพานรุ้งโค้งฟ้าไกลตานัก
มีกับดักกวักลวงเป็นบ่วงล่อ
ควักวิญญาณบริสุทธิ์ดุจรุ้งทอ
ให้จมต่ออบายทำลายกัน
เจ้าจะคว้าความฝันของวันไหน
เอาหัวใจใส่เท้าเข้าคว้าฝัน
ทนแรงต้านชันเพียบพร้อมเหยียบมัน
ทนแววตาเย้ยหยันอันเย็นชา
ทุกขณะแขนกลึงถูกตรึงหนาม
รับรสความเจ็บแสบแทบผวา
สายสินธุ์ใจไหลหลั่งคลั่งดวงตา
ฝังปวดล้าภายในใครอาจเมิน
ทุกรอยยิ้มพิมพ์ไว้เพื่อจ่ายแจก
เป็นของแลกความฝันอันผิวเผิน
เป็นค่าด่านผ่านเหวอาจเลวเกิน
กว่าหนูเจ้าเคยเดินอย่างเพลินทาง
แสงข้างหน้าจ้าเกินกว่าเพลินจ้อง
มิอาจมองปองดูสู่โลกกว้าง
ไหวหรือ? เจ้าเฝ้าฝันอันเลือนราง
ใต้ปีกบางห่างเกินจะเหินไป
หยิบขึ้นมาอาวุธประดุจแก้ว
ทุกห้องแนวปัญญาจงคว้าไขว่
เพื่อเบิกทางขวางปรก..รกทางชัย
จากหัวใจดวงแกร่งแห่งเจ้าเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
