ทั้งรู้ดี..มีสิทธ์..เพียงคิดถึง
ยังคงซึ้ง..ตรึงใน..หทัยมั่น
หวังรอยหนุน..บุญสร้าง..ครั้งปางบรรพ์
มาคล้องขวัญ..หนึ่งนาง..ไว้ข้างกาย
แม้นบุญนี้..มีบ้าง..แต่ปางก่อน
บุญจงย้อน..คืนเยือน..อย่าเลือนหาย
ปักดวงแด..แน่นอน..มิคลอนคลาย
จวบวันตาย..หมายซึ้ง..ด้วยหนึ่งนาง
เธอคือยูง..สูงกว่า..จะคว้าได้
เพียงชื่นใจ..ในฝัน..ยังหวั่นหมาง
แค่สัมพันธ์..ฉันเพื่อน..ยังเลือนลาง
ยังคงวาง..นางแอบ..ไว้แนบทรวง
ตราบสิ้นหล้า..ฟ้าสวรรค์..มหรรณพ
ตราบสิ้นภพ..จบแถน..สิ้นแดนสรวง
ตราบสุริยัน..จันทรา..ลับลาดวง
ผูกพันพ่วง..ห่วงหา..หนึ่งนารี
โปรดจงจำ..ใส่ใจ..ไว้เสมอ
มอบให้เธอ..ทุกอย่าง..แม้ร่างนี้
ยินดีน้อม..ยอมตัด..เพื่อบัดพลี
ใช้ชีวี..ถมทาง..ให้นางเดิน....(หมากสีสุก)
๐ คำกรองมอบปลอบขวัญในวันโศก
วันที่โลกร้าวร้างเพราะห่างเหิน
คนเคยรู้ใจกันมาผันเมิน
เศร้านั้นเกินเสกสรรถ้อยบรรยาย
๐ จึงค่อยคลายเหน็บหนาวเมื่อคราวร้าง
ความหมองหมางมัวหม่นก็พ้นหาย
กลางลมหนาวพัดโหมเข้าโลมกาย
คำพี่ชายเอื้ออุ่นละมุนทรวง
๐ แม้ล่วงวันผันผ่านความหวานซึ้ง
กลับยิ่งตรึงรั้งให้หัวใจหวง
ด้วยพจีร้อยงามเนื้อความปวง
นั้นคล้ายหน่วงเหนี่ยวสิ้นทั้งวิญญาณ
๐ หากเพรงบุญพี่สร้างเอาวางไว้
วอนเทพไท้ขีดวงรอบสงสาร
เอาอุบัติวัฏฏะเป็นสะพาน
เพื่อข้ามผ่านคั่นขวางร่วมทางเดียว
๐ ขอมือใครกุมกักพิทักษ์นุช
คอยยื้อยุดพ้นวิบากอันกรากเกรี้ยว
เอาความรักสมัครสมานเข้าสานเกลียว
แล้วยึดเหนี่ยวผูกพันนิรันดร์ไป
๐ แม้ลิขิตเพรงกรรมกระหน่ำท้น
ให้ชีวิตปลิดป่นจนดับขัย
จะเคียงพี่แนบข้างไม่ห่างไกล
ยอมสิ้นใจทอดร่างกลางมรรคา
๐ รอเพรงบุญหนุนภพให้สบพ้อง
ผูกพันสองสายสวาทปรารถนา
ด้วยดวงจิตยึดมั่นในสัญญา
ตราบชั่วฟ้าดินสลายไม่คลายคลอน..ฯลฯ
รับฝากไว้ร่วมแจมค่ะ คริ..คริ..
ยังคงซึ้ง..ตรึงใน..หทัยมั่น
หวังรอยหนุน..บุญสร้าง..ครั้งปางบรรพ์
มาคล้องขวัญ..หนึ่งนาง..ไว้ข้างกาย
แม้นบุญนี้..มีบ้าง..แต่ปางก่อน
บุญจงย้อน..คืนเยือน..อย่าเลือนหาย
ปักดวงแด..แน่นอน..มิคลอนคลาย
จวบวันตาย..หมายซึ้ง..ด้วยหนึ่งนาง
เธอคือยูง..สูงกว่า..จะคว้าได้
เพียงชื่นใจ..ในฝัน..ยังหวั่นหมาง
แค่สัมพันธ์..ฉันเพื่อน..ยังเลือนลาง
ยังคงวาง..นางแอบ..ไว้แนบทรวง
ตราบสิ้นหล้า..ฟ้าสวรรค์..มหรรณพ
ตราบสิ้นภพ..จบแถน..สิ้นแดนสรวง
ตราบสุริยัน..จันทรา..ลับลาดวง
ผูกพันพ่วง..ห่วงหา..หนึ่งนารี
โปรดจงจำ..ใส่ใจ..ไว้เสมอ
มอบให้เธอ..ทุกอย่าง..แม้ร่างนี้
ยินดีน้อม..ยอมตัด..เพื่อบัดพลี
ใช้ชีวี..ถมทาง..ให้นางเดิน....(หมากสีสุก)
๐ คำกรองมอบปลอบขวัญในวันโศก
วันที่โลกร้าวร้างเพราะห่างเหิน
คนเคยรู้ใจกันมาผันเมิน
เศร้านั้นเกินเสกสรรถ้อยบรรยาย
๐ จึงค่อยคลายเหน็บหนาวเมื่อคราวร้าง
ความหมองหมางมัวหม่นก็พ้นหาย
กลางลมหนาวพัดโหมเข้าโลมกาย
คำพี่ชายเอื้ออุ่นละมุนทรวง
๐ แม้ล่วงวันผันผ่านความหวานซึ้ง
กลับยิ่งตรึงรั้งให้หัวใจหวง
ด้วยพจีร้อยงามเนื้อความปวง
นั้นคล้ายหน่วงเหนี่ยวสิ้นทั้งวิญญาณ
๐ หากเพรงบุญพี่สร้างเอาวางไว้
วอนเทพไท้ขีดวงรอบสงสาร
เอาอุบัติวัฏฏะเป็นสะพาน
เพื่อข้ามผ่านคั่นขวางร่วมทางเดียว
๐ ขอมือใครกุมกักพิทักษ์นุช
คอยยื้อยุดพ้นวิบากอันกรากเกรี้ยว
เอาความรักสมัครสมานเข้าสานเกลียว
แล้วยึดเหนี่ยวผูกพันนิรันดร์ไป
๐ แม้ลิขิตเพรงกรรมกระหน่ำท้น
ให้ชีวิตปลิดป่นจนดับขัย
จะเคียงพี่แนบข้างไม่ห่างไกล
ยอมสิ้นใจทอดร่างกลางมรรคา
๐ รอเพรงบุญหนุนภพให้สบพ้อง
ผูกพันสองสายสวาทปรารถนา
ด้วยดวงจิตยึดมั่นในสัญญา
ตราบชั่วฟ้าดินสลายไม่คลายคลอน..ฯลฯ
รับฝากไว้ร่วมแจมค่ะ คริ..คริ..
ยินเพรงกาลหวานล้ำในคำพจน์
เพียงมธุรสปลอบใจที่ไหวอ่อน
ปลอบขวัญห้วง-อุรา-คราร้าวรอน
และลดทอนความเศร้าให้เบาบาง
ความรวดร้าวคราวจากก็พรากสิ้น
รอยถวิลตรึงอยู่มิรู้สร่าง
ที่ลำบากยากเข็ญพอเห็นทาง
ประกายแห่งแสงสว่างนำทางเดิน
จากที่เคยท้อแท้กลับแน่แน่ว
เสียงกระซิบวิบแว่วเพียงแผ่วเผิน
ก็เพียงพอชักนำให้ดำเนิน
แม้เผชิญพลัดพรากวิบากกรรม
หากบุญญาพารักสลักให้
สมดั่งใจใฝ่เฝ้าในเช้าค่ำ
ความรวดร้าวคราวเจ็บเคยเก็บ-จำ
ที่ครอบงำกลางมานก็รานไป
หมายนวลเรียงเคียงขวัญประหวั่นจิต
ด้วยรู้แจ้งแห่งฤทธิ์พิสมัย
ยามรักจากพรากพลัดยากตัดใจ
ต้องคร่ำครวญหวลไห้อาลัยนุช
เพราะเพรงกาลขานสู่จึงรู้ว่า
ปรารถนาในจินต์มิสิ้นสุด
ยังหมายปองสองมือยังยื้อยุด
หมายรั้งฉุดรักไว้มิให้กลาย
คำกรองมอบปลอบขวัญในวันนี้
ทุกทุกถ้อยร้อยวลีมีความหมาย
ปลุกปลอบห้วงดวงฤดีของพี่ชาย
ผ่อนความเศร้าเหงากายให้คลายลง...
เพียงมธุรสปลอบใจที่ไหวอ่อน
ปลอบขวัญห้วง-อุรา-คราร้าวรอน
และลดทอนความเศร้าให้เบาบาง
ความรวดร้าวคราวจากก็พรากสิ้น
รอยถวิลตรึงอยู่มิรู้สร่าง
ที่ลำบากยากเข็ญพอเห็นทาง
ประกายแห่งแสงสว่างนำทางเดิน
จากที่เคยท้อแท้กลับแน่แน่ว
เสียงกระซิบวิบแว่วเพียงแผ่วเผิน
ก็เพียงพอชักนำให้ดำเนิน
แม้เผชิญพลัดพรากวิบากกรรม
หากบุญญาพารักสลักให้
สมดั่งใจใฝ่เฝ้าในเช้าค่ำ
ความรวดร้าวคราวเจ็บเคยเก็บ-จำ
ที่ครอบงำกลางมานก็รานไป
หมายนวลเรียงเคียงขวัญประหวั่นจิต
ด้วยรู้แจ้งแห่งฤทธิ์พิสมัย
ยามรักจากพรากพลัดยากตัดใจ
ต้องคร่ำครวญหวลไห้อาลัยนุช
เพราะเพรงกาลขานสู่จึงรู้ว่า
ปรารถนาในจินต์มิสิ้นสุด
ยังหมายปองสองมือยังยื้อยุด
หมายรั้งฉุดรักไว้มิให้กลาย
คำกรองมอบปลอบขวัญในวันนี้
ทุกทุกถ้อยร้อยวลีมีความหมาย
ปลุกปลอบห้วงดวงฤดีของพี่ชาย
ผ่อนความเศร้าเหงากายให้คลายลง...
วันหลังฝากมาน้อยๆหน่อยก็ได้นะจ้ะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
