[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[หมากสีสุก]

 

๐ แม้นหากร่างร้างร้าวหนาวสะบั้น
หัวอกสั่นโศกสร้อยสุดหงอยเหงา
จืดจำจางทางทอดแลยอดเงา
เห็นเพียงเศร้าเท่านั้นที่หันคอย

๐ รจนาอักษรหวังกลอนศิลป์
กระทบจินต์จิตปรุงเป็นฝุ้งฝอย
ขจรจายหมายปองคราล่องลอย
ถึงเนื้อกลอยร้อยชั่งสักครั้งที

๐ เสนอมานหาญกล้ามากล่อมขวัญ
สมานมั่นประคบมิหลบหนี
อยู่เคียงข้างกลางฟ้าจวบราตรี
เพียงแค่นี้นฤมลที่ทนรอ

๐ ถึงต้องทุกข์โทษทัณฑ์ชีวันวาตย์
ศักดิ์พิฆาตขาดค่าราคาหนอ
แค่มีเจ้าให้จิตแอบชิดคลอ
ก็เพียงพอต่อชะตาฐานันดร

๐ แม้ใฝ่สูงเกินศักดิ์จักคว้าเอื้อม
ทาสเทียบเชื่อมเหลื่อมฟ้าอุทาหรณ์
ก็เพียงแค่ในทรวงห้วงอาทร
ของคนจร..ยาจกอกจาบัลย์

๐  ถึงแม้นร่างไร้ลมประโลมเล้า
หัวอกเศร้าสิ้นค่าเจียนอาสัญ
ก็จะขอหลงลมชมแจ่มจันทร์
แค่ในฝันก็พอ...ต่อจำนงค์ ฯ......(เมฆา)

 



***เมฆา...***

๐ ยังหมายใจ..ในหวัง..รักครั้งแรก
จึงว่ายแหวก..วังวน..ของคนหลง
เมื่อตระหนัก..รักแท้..ได้แค่ปลง
สิ้นสุดลง..ตรงทาง..แรมร้างกัน

๐ แต่แม้รัก..หักอก..จนหมกไหม้
จะมีใคร..ไหนบ้าง..ยอมร้างฝัน
รู้ทั้งรู้..ว่ารัก..มักจาบัลย์
ยังหมายปั้น..ฝันรัก..เพื่อพักใจ

๐ เจ็บกี่ครั้ง..พลั้งพลาด..ฤา อาจฉุด
มิยอมหยุด..รักนั้น..ที่ฝันใฝ่
รักกี่ที..ที่หวัง..แล้วพลั้งไป
มิหวั่นไหว..ใคร่รัก..อีกสักคราว

๐ ถึงทุกข์ยาก..ขวากหนาม..ไม่คร้ามหวั่น
ไม่มีวัน..ท้อแท้..แม้เหน็บหนาว
คงถึงครา..ฟ้าพร่าง..สว่างพราว
ความรวดร้าว..คราวนั้น..คงบรรเทา

๐ ทิ้งอดีต..ขีดเส้น..แล้วเน้นวาด
บางทีอาจ..พบใคร..คราใจเหงา
แม้นเวียนวน..หนทาง..ที่ร้างเงา
ดีกว่าเรา..เขาเห็น..เป็นส่วนเกิน

๐ ถึงไร้ใคร..ในทาง..ที่ย่างเหยียบ
ถึงเย็นเยียบ..คงแต่..แค่ผิวเผิน
ถึงเจ็บปวด..รวดร้าว..ทุกคราวเดิน
ดีกว่าเพลิน..เดินล่วง..สู่บ่วงตรม.