วันสุดท้าย กรายมา ถึงคราจาก
จึงจำพราก ซากรัก หักใจฝืน
หึงหวงไป ไร้หวัง ให้ยั่งยืน
ใคร่สะอื้น กลืนกล้ำ ช้ำดวงแด
รึงรัดใจ ในรัก เคยภักดิ์น้อง
เลยหมายจอง ห้องใจ ได้รอยแผล
เผยพิษรัก หักร้าว สาวไม่แล
หนาวย่ำแย่ แท้หลง คงเจ็บนาน
เปรยความใน ไขเอื้อน ก่อนเลือนลับ
วอนน้องกลับ นับซึ้ง ถึงความหวาน
ผ่อนทรวงขม ตรมใจ หยุดไขลาน
สุดสะท้าน งานนี้ พี่คร่ำครวญ....
วันสุดท้าย
หวนไม่หวน นวลน้อง จงตรองจิต
ตรึกพินิจ อดีตหลัง ครั้งกำสรวล
ใครกันเล่า เจ้าอ้อน วอนสำนวน
ดีๆล้วน มอบให้ ใยไม่จำ
หรือดีพี่ ดีน้อง ครรลองต่าง
เลยโยนห่าง ขว้างทิ้ง กลิ้งถลำ
เจ็บจริงเจ็บ เจ็บนัก รักกระทำ
เจ็บไม่จำ จึงนำอ้อน วอนน้องคืน
หากไม่แล แม้ตากัน อย่าหันกลับ
หากไม่รับ กลับมาคบ จำจบฝืน
แม้นทุกข์ทน รานร้าว กี่คราวคืน
ก็จักกลืน ขืนข่ม ให้จมจินต์.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
