ใครหนออำร่ำอ้าง.......ลุงปรางค์
เอ่ยแว่วแผ่วคำวาง.......ช่างร้าว
ท่านลุงส่องแสงสร้าง.....สอนศิษย์ งามเอย
เหมือนอย่างที่เคยน้าว.......ก่อเอื้อประพันธ์
ฉันหรือคือหนึ่งนั้น......ในยาม ผิดแฮ
ลุงส่งลงข้อความ.......บ่งชี้
ให้รู้อยู่ดูตาม.......นามร่าย
ไม่ล่มด้วยเหตุนี้......จึ่งซ้องสรรเสริญ
พระคุณของท่านล้วน......มากล้น
ดูที่ศิษย์หลายคน.......กู่ก้อง
ไพเราะยิ่งกลอนกล....นำสู่ ทรวงนา
ดุจดั่งผู้ถักคล้อง......อ่อนช้อยร้อยกานท์ นั้นแลฯ
***เมฆา...***