คนเคยรัก เคยจำ ทำเราได้
พอหมดใจ ไกลห่าง ก็วางท่า
พาลใส่เรา เข้าไว้ ไร้เมตตา
คอยกล่าวหา ว่าร้าย.. ใจสะเทือน
หรือเวลา พาไป ให้ใจเปลี่ยน
เมื่อรักเลี่ยน เวียนผ่าน กาลกลบเกลื่อน
กลืนความรัก เราสอง ให้ต้องเลือน
กลายเป็นเหมือน คนไกล.. ใจไม่ดี
เมื่อดีกัน ไม่ได้ ก็ไม่แล้ว
คงไม่แคล้ว เรานั้น ต้องขวัญหนี
ท่องนะโม สามจบ สยบที
เผื่อว่าผี จะใจเย็น.. โปรดเห็นใจ
คนเคยรัก เคยจำ ทำเราเจ็บ
แม้สาดแต้ม แนมเหน็บ จะเก็บไว้
เถอะสักวัน มันสนอง เป็นกองไป
อันกรรมใด ใครก่อ.. ใจก็รู้
แบบว่า.. เสียใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
