.jpg)
...รัญจวนหวนแว่วซึ้ง เพียงออ
เสียงขลุ่ยนำพาคลอ จ่อเบ้า
ธาราหลั่งไหลรอ เนตรปริ่ม ตาแฮ
ด้วยพี่คำนึงเคล้า แต่น้องนวลนาง
...รักเอยเคยเอ่ยอ้าง ทุกยาม
ไยเปลี่ยนแปลงไปตาม แวดล้อม
หรือลืมง่ายเพียงความ นามใหม่ หลงนา
เกินกลั่นรังสรรค์ย้อม ขลุ่ยท้อเกินครวญ
...นวลเจ้าเล่าแช่มช้อย โสภี
งามเด่นดั่งจำปี เปล่งแท้
หากยินแว่วเสียงมี มนต์เกี่ยว แม่เอย
ปานว่าเสียงครวญแม้ เพรียกร้องเจ้าคืน
...ดื่นดึกนึกไขว่คว้า เพียงเงา
คืนค่ำรำบายเบา ทั่วฟ้า
หลงชมชื่นกลับเฉา ไออุ่น นั้นแล
ทุกอย่างในโลกหล้า ต่างล้วนรำพันฯ
***เมฆา...***
*โคลงบทแรกในชีวิตขอรับครับกระผม อิอิขอบคุณ
สาวอัสดงครับที่จุดประกายเรื่องโคลงสี่สุภาพให้เกิดขึ้นกับเมฆาครับ..อิอิ*
*และก็ขอขอบคุณ คุณฟีย่านะครับที่แนะนำมาทางหลังไมค์ ขอบคุณครับ*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
