ดั่งเม็ดทรายกาลเวลา พัดเลยผ่าน
สู่ห้วงกาลมืดดับ ลับลวงเฉย
ไม่อาจพ้นสู่พื้น ที่กลืนเลย
มิอาจเผยต่อใคร ให้หมายปอง
เป็นเศษเสี้ยววัฎจักร สุดสับสน
แล้งผู้คนสนใจ ใฝ่สนอง
เป็นฝุ่นผงธุลีดิน สิ้นคนครอง
บังอาจต้องร้องเรียกหา พาสนใจ
.....................................
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
