ฝากคำห่วงร่วงให้คนไกลรับ
โดยการจับสายลมให้พรมถึง
ความเดียวดายป้ายฉันจนพรั่นพรึง
จึงได้พึ่งดึงพร่ำคำจากทรวง
ร้อยคำถามข้ามทิศด้วยจิตหวั่น
กลัวรบกวนส่วนฝันถูกปันช่วง
กลัวละเลยเอ่ยถึงเพียงครึ่งดวง
กลัวถูกหน่วงห้วงใจถูกไขลาน
ฝากด้วยนะลมจ๋าพาคำตอบ
ที่ฉันมอบส่งมานำพาผ่าน
ฝากคำชูชิดช่อหนอดวงมาน
เข้าสู่ฐานลานใจมอบให้เธอ
ดาวระดา
เขียนไปงงไปมือใหม่ใกล้เกษียณนี่นา อิอิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
