...ก็เคยบอกแล้วไง...
...อ่านกลอนเธอทีไร...ใจมันเบลอ...
...นับเลขผิด...สงสัยใจคงคิด...อยากเออเร่อ...
...ข่างเถอะ...ยกประโยชน์ให้เธอ...ก็ใจมันยอมเออเร่อช่างมัน...
...ถ้าเธอเก็บเอาใว้...
...บอกได้ไหม...จะทำยังไงกับใจฉัน...
...รึไม่อยากบอก...ก็ไม่ว่ากัน...
...แค่เธอ...ช่วยดูแลมันให้ดี...ก็พอ...
บ อ ก ไ ด้
ฉันเก็บไว้..ต้มยำใจ..โอ๋ละหนอ
สับ สับ คน คน ชิมจน..อร่อยคอ
ต้มตั้งไฟ..จนพอ..ไม่รับดูแลน่ะ..หัวใจ
รั บ แ ค่ ค ว า ม คิ ด ถึ ง
เอาแค่อย่างนึง..น่ะพอไหว
ถ้าจะฝาก..ทั้งความคิดถึง..และหัวใจ
น้องหนู..คงดูแลไม่ไหว...โปรดพิจารณา(น่ะขาค่ะ)
ฉันเก็บไว้..ต้มยำใจ..โอ๋ละหนอ
สับ สับ คน คน ชิมจน..อร่อยคอ
ต้มตั้งไฟ..จนพอ..ไม่รับดูแลน่ะ..หัวใจ
รั บ แ ค่ ค ว า ม คิ ด ถึ ง
เอาแค่อย่างนึง..น่ะพอไหว
ถ้าจะฝาก..ทั้งความคิดถึง..และหัวใจ
น้องหนู..คงดูแลไม่ไหว...โปรดพิจารณา(น่ะขาค่ะ)
[/quo
...รับเถอะ...
...คิดเสียว่า...เก็บตาใว้..ส่งให้ยายรักษา...
...หรือไม่รับใว้..ก็ไม่เป็นไร...แค่ส่งยายมา...
...ดูแลเยียวยา...หัวใจตาที...
...อย่าเสี่ยงเลยนะหลาน...
...หัวใจตา..ทั้งยานเหี่ยวเหนียวซะ..ขนาดนี้...
...จะต้มกี่วัน..ก็รับ'ทาน..บ่ได้อยู่ดี...
...เดี๋ยวฟันฟางไม่เหลือสักซี่..จะร้องยี้..ทำไมตาไม่เตือน...นะหนิ