แค่อ่อนไหวไปนิดด้วยจิตเหงา
มันซึมเศร้ามิวายสู่ปลายฝัน
อยู่ในห้วงคำนึงซึ้งใจกัน
จึงผูกพันแนบชิดสนิทใน
กลอักษรวอนเว้าเข้าใจผิด
จึ่งครุ่นคิดว้าวุ่นขุ่นอยู่ได้
กว่าจะรู้ตื้นลึกระทึกใจ
เป็นแค่กลอนพาไป...ใช่จริงจัง
เพราะอารมณ์อ่อนไหวในความรัก
จึ่งทึกทักทุ่มเททะเลคลั่ง
เห็นอักษรอ้อนคำพร่ำอีนัง
สุดจะหยั่งยั้งคิดจิตระบม
คิดไปเองเออเองจึ่งเคร่งเครียด
เขาละเมียดละมุนมัยใจขื่นขม
หวานกันไปหวานกันมาว่าเกลียวกลม
จึ่งซานซมอมทุกข์..ซุกน้ำตา
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
