ยามความเหงา เข้าแทรก เกินแบกรับ
อยากย้อนกลับ หัวใจ ก็ไร้ผล
ต้องยอมฝืน กลืนกล้ำ และจำทน
เมื่อเราพ้น วังวน คนรักกัน
เป็นชะตา ลิขิต หรือผิดพลั้ง
รักคงยัง ตรึงฤทัย ให้ไหวหวั่น
ตอบโจทย์ใจ ไม่เฉลย เลยสักวัน
ความสัมพันธ์ นั้นซ่อน หลอกหลอนใจ
หากเพียงน้อย หนึ่งใจเว้น เป็นที่ว่าง
ขอจงวาง รักที่ ฉันมีให้
ยังคงอยู่ คู่เธอ เสมอไป
แม้จำไกล จากกัน นิรันดร...
กาแฟดำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
