อย่ามัวโทษเวรกรรมแต่ปางก่อน
เอามาย้อนตีค่าราคาฝัน
ดอกฟ้าหมาวัดก็ตายเหมือนกัน
อย่าคิดอย่างนั้นหากรักกันจริง
สูงอย่างไรก็ยังต่ำกว่าฟ้า
ไขว่ขว้าหรือยังบอกว่ายากยิ่ง
ถ้าจะสู้กลัวทำไมกลัวความจริง
อย่าแน่นิ่ง นิ่งเฉย คนรักกัน
ยอมแพ้ง่ายดายใจของเธอ
แล้วจะมาพร่ำเพ้อ เจียมใจฝัน
สู้ไม่ไหว หรือไม่สู้ ดึงดัน
ลบทิ้งฝันตัวเอง อ้างเวรกรรม
..ขออนุญาต..ต่อกลอน.. ท่าน..เมฆา
เอามาย้อนตีค่าราคาฝัน
ดอกฟ้าหมาวัดก็ตายเหมือนกัน
อย่าคิดอย่างนั้นหากรักกันจริง
สูงอย่างไรก็ยังต่ำกว่าฟ้า
ไขว่ขว้าหรือยังบอกว่ายากยิ่ง
ถ้าจะสู้กลัวทำไมกลัวความจริง
อย่าแน่นิ่ง นิ่งเฉย คนรักกัน
ยอมแพ้ง่ายดายใจของเธอ
แล้วจะมาพร่ำเพ้อ เจียมใจฝัน
สู้ไม่ไหว หรือไม่สู้ ดึงดัน
ลบทิ้งฝันตัวเอง อ้างเวรกรรม
..ขออนุญาต..ต่อกลอน.. ท่าน..เมฆา
๐..ตูบอาราม ยามเศร้า..๐
๐..จำนนต่อหลักฐานปานนักโทษ
กรรมคงโกรธเกลียดชังกั้นฝั่งฝา
ให้เพียงพบรักแท้แค่แววตา
ที่เหลือฟ้าหอบหนีทุกทีไป
๐..ถึงไม่ยอมก็แย่แพ้เนืองนิจ
สู้ลิขิตชะตากล้าเพียงไหน
รักก็จอดเทียบท่าที่ปราชัย
เป็นปราการชลนัยน์ ไห้-ทุกคราว
๐..วาสนาหมาวัดชัดดั่งว่า
หมายดอกฟ้าฝันเฟื่องชำเหลืองหนาว
รักจริงอยู่เพียงข้างอย่างคาวคาว
ดอกฟ้าสาว..หาสนร่วมต้นทาง
๐..จึงมานอนถอนใจใต้กุฎิ
บ่นตำหนิติกรรมทำอ้างว้าง
อยู่อย่างคนหม่นหมองร้องครวญคราง
หมดฤทธิ์กร่างเดียวดาย...ตายทั้งเป็น...
***เมฆา...***
ปล. ขอบคุณครับที่ร่วมแจมกัน ยินดีอย่างยิ่งครับ
คราวต่อไปไม่ต้องขออนุญาตนะครับ ต่อหรือแต่งได้ตามสบายเลย
ทุกบททุกตอนเรียนรู้ไปด้วยกันนะครับ ยินดีรับฟังคำชี้แนะเสมอ
สุดท้าย ขอให้มีความสุขในการ อ่าน เขียน และเรียนรู้บทกลอนอันหลากหลายนะครับ...