แม้คราก่อนเคยอ้อนรัก สลักมั่น
เนิ่นนานวันกลับผันแปร แพ้ใจหาย
แต่ฉันเองรักเธออยู่ ไม่รู้วาย
ไม่กลับกลายเป็นอื่น ให้ฝืนใจ
ทางชีวิตทีผันเปลี่ยน เมื่อเรียนรัก
กว่าจะจบช่างยากนัก รักผลักไส
คงต้องเรียนเพื่อรู้ อยู่ร่ำไป
นานเท่าไหร่ยังรักเธอ เพ้อครวญคำ
ยามเจอกันเธอมาทัก ผลักใจหาย
คิดมิวายถึงอดีต ที่ถลำ
มิเคยลืมเลือนรัก ที่อยากจำ
แม้มืดดำเพียงไร ฝากใจเธอ
ขอจงเก็บรักฉัน เคยปันให้
ฝากเอาไว้ด้วยรัก มั่นเสมอ
ถึงวันหน้าต้องห่างไกล ไม่เจอะเจอ
อย่าได้เผลอทิ้งไป ให้พี่ตรม
.................................
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
