ลมเพียงแผ่ว แล้วผ่าน สะท้านวาบ
เหลือเพียงคราบ ฉาบช้ำ น้ำตาฉัน
ทิ้งอาลัย ใจขื่น ทุกคืนวัน
เมื่อรักมัน ผันผก หกคะเมน
เพราะตั้งหลัก ปักใจ เอาไว้มั่น
ว่าสวรรค์ ชั้นไหน คงได้เห็น
ไม่ต้องมี แม่บท ไร้กฏเกณฑ์
รักจึงเป็น เช่นนี้ นี่แหละกรรม
อุตส่ารอ ขอเจอ เธอที่ฝัน
ทุ่มเทพลัน ฉันให้ ใจถลำ
ทุกหยาดหยด หมดไป ไม่เก็บงำ
โดนกระทำ ช้ำเจ็บ ต้องเก็บกลืน
พิมพิลาไลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
