ขอ..ให้ทุก..ทุก..วันของเธอโชคดี
ขอ..ให้ทุก..ทุก..วินาทีมีแต่ความหมาย
ขอ..ให้ทุก..ทุก..ความฝันที่ผันผ่านกาย
ขอ..ให้ทุก..ทุก..ภัย..อันตราย..เคลื่อนย้าย..ไป
ขอ..ให้ฉันได้อยู่ดูแลเธอ
ขอ..ให้ทุกวันที่เจอมีเธอ ( อยู่ ) ได้ไหม
ขอ..ให้จดจำฉันไว้ใกล้..ใกล้..ใจ
แม้..พรุ่งนี้ฉันจะห่างไกล..ขอ..ใจจำ
ได้แค่ดูแลเธออยู่..ห่าง..ห่าง
ในวันที่ฝันเธอ..เลือนลาง.. รอยทาง ซ้ำ
ฉันมีเพียง..ความคิดถึง..เกินหนึ่งคำ
ที่จะย้ำ..มอบแทนใจ.. ห่วงใยเหลือเกิน
..nara..
กลอนบทนี้ ขออนุญาตมอบแทนใจให้ใครคนหนึ่ง ( ในเวปนี้ )
แทน ..ความคิดถึง..นะคะ
รู้ตัวดี..วันนี้..ไม่มีหวัง
ที่จะฝัง..รอยทาง..เพื่อวางแถว
จะประคอง..ให้รอด..ตลอดแนว
รักส่อแวว..เพลี่ยงพล้ำ..ซ้ำแล้วใจ
เธอมีใคร..ชิดใกล้..ใต้วงแขน
ฉันทำแทน..คงยาก..ลำบากไหม
ที่ตัดพ้อ..คำลา..มาแต่ไกล
เหตุเพราะเธอ..มีใคร..ที่ใจดี
รู้ตัวหรอก..วันนี้..ที่ขอหลบ
ใช่มีใคร..เข้าพบ..หรือซบหนี
ตำแหน่งแฟน..สำหรับฉัน..มันไม่มี
เหนื่อยเต็มที..กับรักท้อ..เลยขอลา
อย่างนี้แหละ ...( ล่ะกัน )
..nara..
...ไม่เหลือใคร...ทั้งนั้น...ในวันนี้
ไม่มีแล้ว...คนใจดี...ที่เธอว่า
ไม่มีแล้ว...รอยหวัง...หลังแววตา
ไม่มีแล้ว...คุณค่า...สำหรับใคร
...ฉันยังคง...เป็นดาว...ที่หนาวเหน็บ
ถูกคมมีด...กรีดเจ็บ...กว่าคนไหน
จำต้องยื่น...ฝืนร้อย...ถ้อยคำไป
เพียงเพราะหน้า...ที่ใจ...ต้องไฝ่ทำ
...มิต้องอ้าง...คนอื่น...ถ้าอยากจบ
ลืมเรื่องราว...คราวคบ...ลบรอยพร่ำ
ฉันก็เหนื่อย...เหลือเกิน...กับการกระทำ
พบเพื่อย้ำ...คำลา...กลับมาทำไม...???
.................อีกและ...//ดรีม
ขอ..ให้ทุก..ทุก..วินาทีมีแต่ความหมาย
ขอ..ให้ทุก..ทุก..ความฝันที่ผันผ่านกาย
ขอ..ให้ทุก..ทุก..ภัย..อันตราย..เคลื่อนย้าย..ไป
ขอ..ให้ฉันได้อยู่ดูแลเธอ
ขอ..ให้ทุกวันที่เจอมีเธอ ( อยู่ ) ได้ไหม
ขอ..ให้จดจำฉันไว้ใกล้..ใกล้..ใจ
แม้..พรุ่งนี้ฉันจะห่างไกล..ขอ..ใจจำ
ได้แค่ดูแลเธออยู่..ห่าง..ห่าง
ในวันที่ฝันเธอ..เลือนลาง.. รอยทาง ซ้ำ
ฉันมีเพียง..ความคิดถึง..เกินหนึ่งคำ
ที่จะย้ำ..มอบแทนใจ.. ห่วงใยเหลือเกิน
..nara..
กลอนบทนี้ ขออนุญาตมอบแทนใจให้ใครคนหนึ่ง ( ในเวปนี้ )
แทน ..ความคิดถึง..นะคะ
...เพราะเธอ...ยังคงมีความหมาย
ฉันจึงมิอาจแหนงหน่าย...หรือห่างเหิน
ทุกย่างก้าวในรอยทาง...ระหว่างเดิน
คล้ายหมางเมิน...แต่เก็บหม่น...อยู่ก้นทรวง
...ยิ่งเธอห่วง...ยิ่งรู้สึกผิด
แค่คนใกล้ชิด...แต่...ไม่มีสิทธิ์หวง
เจ็บทุกครั้ง...ที่เธอตาม...คอยถามทวง
จะพ้นห้วง...ฝันร้าย...นี้ได้อย่างไร?
..........................................................
.
.
.
...เธอยืนยัน...คำลา...ทุกคราครั้ง
หัวใจพัง...ยับเยิน...เกินห้ามไหว
พอฉันเผลอ...เธอก็พราก...กระชากใจ
ความห่วงใย...คือเหยื่อ...ฉันเบื่อแล้ว...
..........ก็งี้ทุกที...//ดรีม
[/quote]ฉันจึงมิอาจแหนงหน่าย...หรือห่างเหิน
ทุกย่างก้าวในรอยทาง...ระหว่างเดิน
คล้ายหมางเมิน...แต่เก็บหม่น...อยู่ก้นทรวง
...ยิ่งเธอห่วง...ยิ่งรู้สึกผิด
แค่คนใกล้ชิด...แต่...ไม่มีสิทธิ์หวง
เจ็บทุกครั้ง...ที่เธอตาม...คอยถามทวง
จะพ้นห้วง...ฝันร้าย...นี้ได้อย่างไร?
..........................................................
.
.
.
...เธอยืนยัน...คำลา...ทุกคราครั้ง
หัวใจพัง...ยับเยิน...เกินห้ามไหว
พอฉันเผลอ...เธอก็พราก...กระชากใจ
ความห่วงใย...คือเหยื่อ...ฉันเบื่อแล้ว...
..........ก็งี้ทุกที...//ดรีม
รู้ตัวดี..วันนี้..ไม่มีหวัง
ที่จะฝัง..รอยทาง..เพื่อวางแถว
จะประคอง..ให้รอด..ตลอดแนว
รักส่อแวว..เพลี่ยงพล้ำ..ซ้ำแล้วใจ
เธอมีใคร..ชิดใกล้..ใต้วงแขน
ฉันทำแทน..คงยาก..ลำบากไหม
ที่ตัดพ้อ..คำลา..มาแต่ไกล
เหตุเพราะเธอ..มีใคร..ที่ใจดี
รู้ตัวหรอก..วันนี้..ที่ขอหลบ
ใช่มีใคร..เข้าพบ..หรือซบหนี
ตำแหน่งแฟน..สำหรับฉัน..มันไม่มี
เหนื่อยเต็มที..กับรักท้อ..เลยขอลา
อย่างนี้แหละ ...( ล่ะกัน )
..nara..
...ไม่เหลือใคร...ทั้งนั้น...ในวันนี้
ไม่มีแล้ว...คนใจดี...ที่เธอว่า
ไม่มีแล้ว...รอยหวัง...หลังแววตา
ไม่มีแล้ว...คุณค่า...สำหรับใคร
...ฉันยังคง...เป็นดาว...ที่หนาวเหน็บ
ถูกคมมีด...กรีดเจ็บ...กว่าคนไหน
จำต้องยื่น...ฝืนร้อย...ถ้อยคำไป
เพียงเพราะหน้า...ที่ใจ...ต้องไฝ่ทำ
...มิต้องอ้าง...คนอื่น...ถ้าอยากจบ
ลืมเรื่องราว...คราวคบ...ลบรอยพร่ำ
ฉันก็เหนื่อย...เหลือเกิน...กับการกระทำ
พบเพื่อย้ำ...คำลา...กลับมาทำไม...???
.................อีกและ...//ดรีม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
