Re: เมื่อความเหงาพัดมา...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 08:09:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อความเหงาพัดมา...  (อ่าน 46889 ครั้ง)
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« เมื่อ: 26 มีนาคม 2011, 06:55:PM »


ยามเมื่อสายลมพัดผ่าน
ทำให้ม่านฟ้าตัองเปลี่ยนสี
จากฟ้าใสกลับดำคล้ำฤดี
หยดน้ำที่พร้อมจะไหล..จากสองตา

ฤดีครวญ
ท้องฟ้าป่วนด้วยแรงลมคิดถึง..คนึงหา
อยากให้ลมพัดฝนไปอีกครั้งครา
และขอจงรับรู้ด้วยว่าข้านี้เหงากับเมฆเทาเทา..นี้เหลือเกิน


ฉันเอง..

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ยามพระอาทิตย์อัสดง

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s