แว่วเสียงดังฟังดูก็รู้ว่า
ตีสี่กว่ากำหนดรถขยะ
มาเก็บทิ้งถุงดำไปชำระ
เป็นกิจวัตรทำประจำวัน
ได้เวลาแล้วนี่ที่ต้องลุก
ใจนึกอยากซบซุกที่นอนนั่น
กอดหมอนหนุนอุ่นไอต่อไปพลัน
สิ่งสำคัญนึกได้ต้องไปมี
ลืมตาตื่นรื่นรสอย่างสดชื่น
ตลอดคืนหลับสนิทจิตสุขขี
หัวใจว่างปล่อยนิ่งแต่สิ่งดี
สติชี้นำวางกระจ่างใจ
ปากแย้มยิ้มพิมพ์รับประทับหน้า
อรุณฤกษ์เบิกฟ้าพาสดใส
แสงทองฉาบทาบฟ้าสุดตาไกล
เหมือนมีใครมองมาอย่างอาทร
ลมพัดพลิ้วผิวเนื้อเจือความหนาว
ย่างขาก้าวหยิบผ้ามาห่มก่อน
ริมหน้าต่างนกเคียงส่งเสียงวอน
เรียกยิ้มอ่อนฉายงามยามแลมอง
เพียงเท่านี้ชีวิตคิดก็สุข
ที่ทนทุกข์เพราะเราเฝ้าจับจ้อง
ได้ลืมตาตื่นใหม่ควรไตร่ตรอง
อันเงินทองมากมาย...ตายเอาไป?
ตีสี่กว่ากำหนดรถขยะ
มาเก็บทิ้งถุงดำไปชำระ
เป็นกิจวัตรทำประจำวัน
ได้เวลาแล้วนี่ที่ต้องลุก
ใจนึกอยากซบซุกที่นอนนั่น
กอดหมอนหนุนอุ่นไอต่อไปพลัน
สิ่งสำคัญนึกได้ต้องไปมี
ลืมตาตื่นรื่นรสอย่างสดชื่น
ตลอดคืนหลับสนิทจิตสุขขี
หัวใจว่างปล่อยนิ่งแต่สิ่งดี
สติชี้นำวางกระจ่างใจ
ปากแย้มยิ้มพิมพ์รับประทับหน้า
อรุณฤกษ์เบิกฟ้าพาสดใส
แสงทองฉาบทาบฟ้าสุดตาไกล
เหมือนมีใครมองมาอย่างอาทร
ลมพัดพลิ้วผิวเนื้อเจือความหนาว
ย่างขาก้าวหยิบผ้ามาห่มก่อน
ริมหน้าต่างนกเคียงส่งเสียงวอน
เรียกยิ้มอ่อนฉายงามยามแลมอง
เพียงเท่านี้ชีวิตคิดก็สุข
ที่ทนทุกข์เพราะเราเฝ้าจับจ้อง
ได้ลืมตาตื่นใหม่ควรไตร่ตรอง
อันเงินทองมากมาย...ตายเอาไป?
"กานต์ฑิตา"
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๔