~เพียงความอ่อนไหว~
อาจเป็นเพราะใจฉันนั้นบางเบา
มิต่างเมฆสีเทาเฝ้าผืนฟ้า
จึงหวั่นไหวคล้ายเมฆเสกมายา
เกิดเป็นภาพลวงตาหลอกอารมณ์
คล้ายดวงมานนั้นซ่อนความอ่อนไหว
เพียงลมพัดหัวใจแทบไหวล่ม
เธอเองใจไม่ต่างอย่างสายลม
ที่คอยพรมความเย็นและเร้นลวง
ถวิลยามลมพัดสะบัดอ่อน
หวังความร้อนผ่อนพักความหนักหน่วง
เธอกลับกลายพายุประทุทรวง
กระหน่ำดวงใจแยกแทบแหลกลาญ
เธอมีสิทธิ์เลือกเป็นเช่นเธอฝัน
แปรลมผันพายุลุประหาร
อานุภาพทำลายในต้องการ
ทุกสถานพระพายไม่ปรานี
เมฆเคลื่อนลาล้าท้อเพราะเกินแบก
พร้อมจะแยกลาจากซากป่นปี้
แปรไปตามลมพาทุกนาที
ตามวิถีลมพรากยากลบเลือน
เมื่อเมฆขาวราวฝ้ายกลายผันรูป
ด้วยหลงจูบรูปฟ้าพายุเฉือน
เอนอ่อนไหวตามเธอเพ้อบิดเบือน
ก็คลายเคลื่อนเบือนหายมลายไกล
อาจคือความอ่อนไหวของใจฉัน
สร้างภาพฝันมั่นคงหรือหลงใหล
เป็นทุกสิ่ง..วิ่งตามเธอร่ำไป
เพียงเพราะเราอ่อนไหว..มิใช่จริง!
~ดาว พฤหัส~
อยากหลับตาแล้วลืมขึ้นมาใหม่
ให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทุกสิ่ง
แม้ความรักครั้งเก่าเราเคยอิง
มิเคยนิ่งในรักจักให้ไป
ไม่สามารถย้อนกลับนับเริ่มต้น
แล้วดั้งด้นค้นหาพาแก้ไข
จึงเป็นเพียงสายลมพัดเลยไกล
อย่าหมองไหม้เลยหนาพาเศร้าตรม
ไม่อาจขืนชีวิตลิขิตฟ้า
จะนำพาดวงใจให้ขื่นขม
เมื่อเธอเปรียบตัวพี่นี้เช่นลม
ก็ขอเพียรพัดชมให้เย็นกาย
หากชีวิตติดตรึงความไหวอ่อน
ที่มันซ่อนอยู่ภายในไม่รู้หาย
โปรดรับรู้ว่าของจริงไม่นิ่งดาย
ที่พี่หมายเพียงไหว..ใจเจ้าเอน
...................................
ฉันเอง..
ให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทุกสิ่ง
แม้ความรักครั้งเก่าเราเคยอิง
มิเคยนิ่งในรักจักให้ไป
ไม่สามารถย้อนกลับนับเริ่มต้น
แล้วดั้งด้นค้นหาพาแก้ไข
จึงเป็นเพียงสายลมพัดเลยไกล
อย่าหมองไหม้เลยหนาพาเศร้าตรม
ไม่อาจขืนชีวิตลิขิตฟ้า
จะนำพาดวงใจให้ขื่นขม
เมื่อเธอเปรียบตัวพี่นี้เช่นลม
ก็ขอเพียรพัดชมให้เย็นกาย
หากชีวิตติดตรึงความไหวอ่อน
ที่มันซ่อนอยู่ภายในไม่รู้หาย
โปรดรับรู้ว่าของจริงไม่นิ่งดาย
ที่พี่หมายเพียงไหว..ใจเจ้าเอน
...................................
ฉันเอง..