สั่นสะท้านร้านร้าว ยามก้าวผ่าน
สัมผัสกาลเวียนวน เกินทนไหว
ความผันแปรแท้จริง เหนือสิ่งใด
สะท้อนไหวไล่ลับเจ้ากลับลืม
คล้ายคล้ายใจพ่ายแพ้ ฤาแค่หวั่น
โลกความฝัน ความจริงทุกสิ่งฝืน
ความเดียวดายร่ายล้ำ เข้ากล่ำกลืน
ได้เพียงยืนยื่นรับ โถมทับใจ
ซ่อนชะตาล้าแรง แซงความช้ำ
ที่ก้าวล้ำ รุกเร้า เข้าหวั่นไหว
ก็อ่อนแอแพ้ทาง อย่างใคร..ใคร
จะรุกไล่ โรยลา ไม่กล้าพอ
สัมผัสกาลเวียนวน เกินทนไหว
ความผันแปรแท้จริง เหนือสิ่งใด
สะท้อนไหวไล่ลับเจ้ากลับลืม
คล้ายคล้ายใจพ่ายแพ้ ฤาแค่หวั่น
โลกความฝัน ความจริงทุกสิ่งฝืน
ความเดียวดายร่ายล้ำ เข้ากล่ำกลืน
ได้เพียงยืนยื่นรับ โถมทับใจ
ซ่อนชะตาล้าแรง แซงความช้ำ
ที่ก้าวล้ำ รุกเร้า เข้าหวั่นไหว
ก็อ่อนแอแพ้ทาง อย่างใคร..ใคร
จะรุกไล่ โรยลา ไม่กล้าพอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
