. กระจก
ยืนกอดอกหมกตัวในรั้วห้อง
สบตานิ่งกับเงาที่เรามอง
ไยมีแต่รอยความหมองเต็มสองตา
.... ภาพนั้น
คล้ายคนรั้น ฝันเพ้อ ละเมอหา
คิ้วขมวด หนวดกระดิก พลิกไล่กลับไป-กลับมา
เหมือนอาการของคนบ้า คนบอ รอบางสิ่ง
...มือซ้าย
รอยทำร้าย ฉายแช่จวบแน่นิ่ง
นิ้วที่เคยแกว่งไกวมันกลับไม่ไหวติง
หรือหลังจาก..ถอด..ทิ้งแหวน..อันเคยแทนดวงมาน
...ดูซิ
ดูชายคนนั้นซิ ในกระจกนั่น
เอ๊ะ!เขาคิดจะทำอะไรของเขากัน
กับเชือกสีมัวๆเส้นเส้นนั้น .ที่อยู่ใกล้ใกล้ชั้นวาง
...อย่าน่ะ!
ขอล่ะ โปรดปล่อยมันทิ้งเถอะนะ อย่าทำหรืออำสร้าง
ตะโกนก้อง..ร้องห้ามและปรามพลาง
แต่..สุดท้าย..ภาพในกระจกทุกทุกอย่าง..ก็ดับลง...
ปล.เจ้าหญิงกลอนเปล่า my smile ชี้แนะด้วย..