[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ณ วันนี้ที่ทุกข์พบสุขสันต์
สิ้นสุดวันขวัญหลอนความอ่อนไหว
หยุดวันเก่าเราที่มิมีใคร
เริ่มต้นใหม่ใจพร้อมเปิดยอมรับ

ทีละนิดชิดใกล้ห่วงใยมอบ
คอยปลุกปลอบชอบชมความขมขับ
ความเมตตาอารีมากมีนับ
ดุจดังกับน้ำทิพย์ได้จิบกลืน

ความผิดหวังฝังกลบเมื่อพบพี่
ความเปรมปรีดิ์มีมาอุราชื่น
บทนิยามความสุขถูกปลุกฟื้น
นอนหลับได้เต็มตื่นทุกคืนวัน

นับแต่นี้มีเธอเสมอจิต
ขอมอบสิทธิ์ชิดใกล้ดวงใจฉัน
ทุกเวลานาทีเรามีกัน
สองใจรวมร่วมฝันอันวิไล

แม้หนทางข้างหน้าจะสาหัส
จะยืนหยัดปัดป้องประคองใกล้
เป็นแรงเสริมเติมต่อก่อแรงใจ
เดินเคียงคู่กันไปในเส้นทาง

ณ วันนี้สี่ห้องความหมองเจ็บ
แม้ปลายเล็บไม่เหลือแทรกเนื้อขวาง
ใจดวงน้อยร้อยรักสลักวาง
แทบอกกว้างอย่างคุ้นคอยอุ่นอิง.

  "กานต์ฑิตา"

๑ มีนาคม ๒๕๕๔

ไอเลิฟยู ดูเห็น เป็นรู้สึก
ในห้วงลึก นึกนั่น หวั่นใจยิ่ง
เคยคาดฝัน วันมี ที่เป็นจริง
ในทุกสิ่ง อิงหมาย เลือนหายไป

วันนี้ที่ เขาทุกข์ พบสุขสันต์
แต่เป็นวัน ฉันเศร้า เฝ้าหมองไหม้
เป็นวันเก่า เรารู้ อยู่ที่ใจ
ไม่มีใคร ใฝ่ปอง ครองระทม

ความผิดหวัง ฝังกลบ พบเพื่อนน้อง
เมื่อทั้งสอง ครองคู่ ดูเหมาะสม
เพื่อนเป็นแฟน แน่นจิต คิดผูกปม
เป็นก้อนกลม แน่นหนา อย่าได้คลาย

เหลือปมเก่า เศร้าจิต ผิดปล่อยถ่าง
เป็นช่องว่าง วางใกล้ ไร้ความหมาย
จากแฟนเห็น เป็นเพื่อน เลือนกลับกลาย
เชิงชาญชาย หมายหมิ่น สิ้นเยื่อใย

จิตดวงน้อย รอยเล็บ เจ็บจริงหนอ
จิกให้พอ ขอย้ำ หยิกซ้ำใหม่
ขอก้มหน้า พากาย หน่ายหนีไกล
โรคภายใน ได้รอยเล็บ เจ็บฝากมา.

ด.ช. นพ
1707390354