ก่อนที่ความรักจะงดงาม
ฉันเรียนรู้ด้วยความเหนื่อยล้า
ฉันสร้างทุกสิ่งด้วยศรัทธา
ภายใต้ท้องฟ้า อันมืดมน
...
ความรักที่เคยมี
จึงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสน
แรงปรารถนา ในใจตน
ใช่ว่าทุกคนจะได้มา
...
ฉันจึงเรียนรู้ที่จะมีรอยยิ้ม
แม้น้ำในตาเรื่อปริ่มอย่างรู้สา
ใช่ว่า ชินชา
แต่ทว่า คือความจริง
...
ความรักในวันนี้
จึงเป็นความอาทรดีๆในทุกสิ่ง
ไม่มากไม่น้อยตามจริง
ไม่ต้องวิ่งตามอะไร
...
เพียงมีเธอให้รัก
มีที่พัก ให้อิงไหล่
พอแล้วที่มีเธอในหัวใจ
และมีรักแท้ในใจ...เป็นของเธอ...