ลืมไม่คง...คงไม่ลืม...รักดื่มด่ำ
เชื่อน้ำคำออดอ้อนอันอ่อนหวาน
เชื่อในตัวของเจ้าเยาวมาลย์
ข้าชายชาญฝังใจ...ลืมไม่ลง
รักละมุนหอมชื่นวันคืนก่อน
กลิ่นนวลนอนแนบผ้าข้าเคลิ้มหลง
เศษผมเจ้าติดหมอนข้านอนชม
นวลหน้ากลมแก้มนิดเคยชิดกัน
มือน้อยน้อยของเจ้าหยอกเย้าข้า
สองดวงตาคมฉายประกายฝัน
ผิวเนื้อนิ่มนวลทองพิศผ่องพรรณ
พักตรานั้นติดตาข้าจดจำ
คงเป็นเพราะบุญข้าทำมาน้อย
เอ็งจึงพลอยห่างหนทิ้งคนต่ำ
แม้นเอ็งลืมวันเดือนเคลื่อนคืนคำ
แต่ข้าช้ำ... "ลืมไม่ลง คงไม่ลืม"
วรรณศิลป์
เสาร์ ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๔
เชื่อน้ำคำออดอ้อนอันอ่อนหวาน
เชื่อในตัวของเจ้าเยาวมาลย์
ข้าชายชาญฝังใจ...ลืมไม่ลง
รักละมุนหอมชื่นวันคืนก่อน
กลิ่นนวลนอนแนบผ้าข้าเคลิ้มหลง
เศษผมเจ้าติดหมอนข้านอนชม
นวลหน้ากลมแก้มนิดเคยชิดกัน
มือน้อยน้อยของเจ้าหยอกเย้าข้า
สองดวงตาคมฉายประกายฝัน
ผิวเนื้อนิ่มนวลทองพิศผ่องพรรณ
พักตรานั้นติดตาข้าจดจำ
คงเป็นเพราะบุญข้าทำมาน้อย
เอ็งจึงพลอยห่างหนทิ้งคนต่ำ
แม้นเอ็งลืมวันเดือนเคลื่อนคืนคำ
แต่ข้าช้ำ... "ลืมไม่ลง คงไม่ลืม"
วรรณศิลป์
เสาร์ ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
