ลืมไม่ลง
คำว่าลืมสั้นสั้นแต่มันลึก
เฝ้าแต่นึกตรึกตรองอยากมองผ่าน
แต่ทำไมฤทัยท้อทรมาน
ยังซมซานถึงเขาไม่เข้าใจ
เขาผลักไสให้ลบ มันจบแล้ว..!
แต่ยังแว่วคำหวานเคยขานไข
เคยพลอดพร่ำรำพันแบ่งปันใด
สองฤทัยย่อมรู้อยู่แก่ตัว
เรารักกันมั่นใจเฝ้าใฝ่ฝัน
ทุกคืนวันรักลิ้มได้ยิ้มหัว
เจ้าแสนงอนอ่อนใจไม่เคยกลัว
พี่เย้ายั่วหยอกเอินสะเทิ้นอาย
เราเคยร่วมสร้างฝันสวรรค์เปิด
รักเตลิดลอยล่องประคองว่าย
มิให้จมบ่มรักสลักลาย
สองเคียงกายร่วมฝันคืนจันทร์เพ็ญ
เจ้ายิ้มรับขยับสู้ไม่รู้เบื่อ
แก้มแดงเรื่อเจือจานจนมานเต้น
สองดื่มด่ำฉ่ำหวานซ่านกระเซ็น
จนมองเห็นหาดสวรรค์ที่ฝันปอง
แต่วันนี้สวรรค์เบี่ยงเจ้าเลี่ยงหลบ
ไม่อยากพบรักเก่าที่เราสอง
ร่วมสร้างสรรค์ฟันฝ่าไม่มามอง
ให้พี่ท่องคำ"ลืม"จนซึมเซา
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
