เมื่อดาวรุมสุมตาไม่กล้านับ
กลัวขยับวับดาวร่วงกราวส่ง
เห็นลานหมอนซ้อนรอพอเครื่องลง
ก็ถูกผงนิทราโรยมาทับ
จึงหลุดล่วงดิ่งไปโลกไร้เสียง
ยินแต่เพียงเพลงใจใครขานขับ
อิ่มภาพฝันวันไกลได้เลยลับ
ขอพักพับใจซบลบเวลา
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
14 ธันวาคม 2025, 09:27:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: กลอนสุดท้าย (อ่าน 15283 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
