...สะท้านไหวในเหน็บจึงเจ็บปร่า
กรีดคมคำวาจามาเพิ่มใหม่
อีกกี่ร้อยรอยแผลเธอแล่ใจ
จนไม่เหลือเนื้อไหนให้ใครแล้ว
...ฉันจะลืมเธอแน่เมื่อแผลหาย
แต่มันกลายเสียก่อนต้องนอนแกร่ว
ถูกจองจำหัวใจไร้วี่แวว
หมดสิทธิ์ลืมเธอแล้วในชาตินี้...
.....................//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
