[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

     

หากคอยเวียนเพียรถามถึงความรัก
โปรดแน่นหนักภักดีไม่มีสอง
ด้วยหนทางหว่างเราเข้าทำนอง
คนเป็นรองต้องห้ามข้ามฟ้าไกล

ยามคิดถึงจึงมองท้องฟ้ากว้าง
จากใจนางสร้างฝันจนหวั่นไหว
กลัวหลงลมคมรักประจักษ์ใจ
แล้วผลักไสไม่จริงดังสิ่งลวง

ด้วยหัวใจใสสื่อยึดถือมั่น
ใต้แสงจันทร์สัญญานภาสรวง
เกี่ยวเก็บดาวพราวฟ้ามาบำบวง
เป็นสร้อยดวงห้วงจิตลิขิตวอน

บทบรรเลงเพลงฝากอีกฟากฟ้า
ถ้อยห่วงหาปรารมภ์คมอักษร
ช่างบาดลึกตรึกตรองทำนองกลอน
แม้ยามนอนร้อนรนกมลนาง

จึงฝากพจน์รจนาจากฟ้าใส
หวังมอบให้ได้ยินจวบสิ้นสาง
เป็นสำเนียงเสียงรักที่ถักวาง
อยู่แนบข้างสร้างฝันนับวันคอย...

เสียงรำพึงน้อยใจฤทัยหวั่น
สาระพันคิดไปให้เศร้าหงอย
วางตัวเองเป็นรองปองรักลอย
หนึ่งในร้อยคอยเฝ้าด้วยเหงาใจ

ความรักเอย...เคยผ่านช่างหวานชื่น
ยามเป็นอื่นชื่นช้ำคำขานไข
คำเคยซึ้งตรึงค่าวาจาใด
ก็เหมือนใช่เบือนบิดผิดอุรา

แต่ยามหวานสานคำนำจำจด
ในทุกบทสดซึ้งตรึงห่วงหา
กระซิบแผ่วเพียงใดในวาจา
ยินถึงฟ้าพาปลื้มไม่ลืมเลย

มาบัดนี้รักห่างหว่างฟ้ากว้าง
ให้เคว้งคว้างคะนึงหารักข้าเอ๋ย
จะข้ามดินบินหามาชมเชย
ให้เหมือนเคยไม่กล้าว่าเป็นรอง

เสียงฝากลมสั่งฟ้าหาใครนั่น
จะกระสันฝันใฝ่ได้สนอง
จะซาบซึ้งตรึงทรวงห่วงละออง
เหมือนดั่งปองบ้างไหม...ใครตอบคำ.

"บ้านริมโขง"