ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ฉันมึนตึ๊บ
สมองทึบทุกข์ทน ฉันหม่นหมอง
เป็นไปได้หรือนั่น ฉันตรึกตรอง
ตามครรลองของใคร ฉันไม่แคร์
เพราะรู้ว่าตัวเอง ไม่เก่งกล้า
สมน้ำหน้าหมดสิทธิ์ไม่คิดแก้
ทำอะไรไม่ถูก ทุกเชือนแช
ได้เพียงแต่ก้มหน้าน้ำตาคลอ
ปัญญาน้อยทำผิดไม่คิดหลบ
ไม่อยากคบไม่ว่าโปรดอย่าล่อ
ทนอยู่อย่างผู้แพ้แค่เพียงพอ
ใจมันท้อขอห่างไม่ขวางใคร
ฉันยอมรับว่าผิดที่คิดรัก
สุดจะหักห้ามจิตยามชิดใกล้
ปล่อยตามความเรียกร้องของหัวใจ
ถ้ามากไปอภัยนิด ฉันผิดเอง
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
