ก่อนชีวิตผิดพลาดมามากหลาย
เหมือนผืนทรายขาดหยาดฝนชโลมนั่น
ดั่งกระต่ายน้อยนั่งมองหมายปองจันทร์
ผลักชีวันผลันสู่ลมล่อลวง
ผันชีวิตผิดพลาดไม่อาจฝืน
ให้กล้ำกลืนจนจิตไม่คิดหวง
มองทุกสิ่งใช่จริงคือสิ่งกลวง
ไม่เคยห่วงโหยหาคราร้างไกล
มองชีวิตเกิดก่อก่อนแตกดับ
ไม่เคยนับวันเวลามาแก้ไข
สิ่งที่ล่วงเลยแล้วก็แคล้วไป
ฝังหัวใจจมทับดับชีวิน
ในชีวิตไม่คิดเจอแสงสีใส
ละมุนไมในจิตคิดถวิล
ถูกน้ำทิพย์ราดอาบลดคราบจินต์
ให้หายสิ้นพร้อมเจอเธอคนงาม
อยากจะหวังแต่ใจมันไม่กล้า
มองย้อนมาในจิตแล้วคิดถาม
หวังอะไรในตัวพี่นี้นงราม
มิได้ห้ามราตรีไม่มีจันทร์
มีแต่ความจริงใจพี่หมายให้
พร้อมกับใจดวงเก่าที่เฝ้าฝัน
เป็นทุกสิ่งทุกอย่างไม่ต่างกัน
กับชีวันผันพามาเจอ..เธอ
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
