[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ชาวนาเลี้ยง ลาลิง สิ่งละอย่าง
เมื่อยามว่าง หยอกเล่น เป็นเรื่องขำ
ตีลังกา กระโจน โหนลิงนำ
ลาเจ็บช้ำ ร้องไห้ อายลิงมัน

ชาวนาได้ ออกทุ่ง มุ่งเก็บเกี่ยว
ลาอยู่เดี่ยว ตามคาด มาดหมายมั่น
ปีนหลังคา หัดเต้น พัลวัน
กระเบื้องนั่น แตกพัง ผิดหวังนา

โดนเขาไล่ ให้ออก นอกเขตบ้าน
ต้องซมซาน โอดโอย ละโหยหา
ยามค่ำคืน ยืนหมอง นองน้ำตา
แว่วเสียงมา ไพเราะ เสนาะฟัง

เดินเลียบเลียง ตามเสียง ที่กรีดก้อง
จิ้งหรีดร้อง เสียงขรม อารมณ์ขลัง
อยากจะร้อง จะเต้น เช่นนี้จัง
รู้ปูมหลัง กินน้ำค้าง ที่พร่างพรม

พอประมาณ เวลา กลับมาบ้าน
ไม่เกียจคร้าน ส่งเสียง สำเนียงขรม
หวังจะให้ ชาวนา มาชื่นชม
สุดขื่นขม ชาวนาให้ ไปขนเกลือ

แกล้งลงน้ำ ให้ละลาย หายไปครึ่ง
เมื่อเดินถึง บ้านมี เศษที่เหลือ
ชาวนาเจอ เหลี่ยมลา ให้น่าเบื่อ
แอบเปลี่ยนเกลือ เป็นสำลี ที่นำมา

มันฉลาด เช่นเก่า เฝ้าลงห้วย
หวังจะช่วย ลดน้ำหนัก สักครึ่งหนา
สำลีอุ้ม น้ำได้ ให้หนักนา
สมน้ำหน้า เจ็บช้ำ ทำตัวเอง.

ด.ช. นพ  041959 มี.ค.54