[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Kotchanan]

* น้องคือดอกรักซ้อน..เมื่อตอนสาย *


 
อาจดูเหมือนหมางเมิน..เกินไปนิด
อาจดูเหมือนความคิด..ไม่เคยถึง
อาจดูเหมือนผ่านเลยเฉยบึ้งตึง
อาจเหมือนหนึ่งไม่เห็นเป็นสำคัญ

แต่ลึกลึกลงไป..ใจเล็กเล็ก
มิใช่เหล็กหล่อนูนหรือปูนปั้น
ปรารถนาภายในห้วงใจนั้น
แอบผูกพันกลายกลายทางสายตา

สิทธิ์มิอาจเผยออกแย้มดอกรัก
เพียงพักพัก เผลอไผล..มองใบหน้า
เพียงคิดคิด ไขว้เขว..บางเวลา
เพียงแอบหวง ห่วงหา..บางท่าที

วาสนาน้อยเอย..เคยร่วมสร้าง
จึงต้องร้าง-ห่างหน..คนละที่
ยิ่งเห็นสายตาน้องมองอย่างนี้
ราวสุมดวงฤดี..พี่ทรมาน

เมื่อเปลวเพลิงเริงล่อโหมก่อเลศ
โชนรอบเขตเก็บเชื้อ..เอื้อเพลิงผลาญ
องศาร้อนต้อนไล่เผาไหม้นาน
เจียนแทบจุดต้านทานทางความร้อน

แม้นดูเหมือนว่าพี่ไร้ทีท่า
โปรดสายตาอย่าทอดอย่างออดอ้อน
แม้นดูเหมือนเงียบงันมิสั่นคลอน
ก็โปรดอย่าเว้าวอนด้วยวาจา

หากแต่พี่ประสงค์ซ่อนกรงเล็บ
และชักเก็บหัวใจการไล่ล่า
แต่หากน้องนั้นหมายคิดทายท้า
เสืออาจเลือดขึ้นหน้าไร้ปรานี

ที่ดูเหมือนหมางเมินเกินไปนิด
ทั้งที่จิตคิดจองเป็นของพี่
หาใช่เพราะชิงชัง...แต่หวังดี
มิอยากทำย่ำยีราคีคาว

ตัดใจแต่วันนี้..น้องที่รัก
ลุกตั้งหลักเสียใหม่ก่อนใจก้าว
อาจความจริงยิ่งยวด..ความปวดร้าว
เก็บความรักสีขาว..พร่างพราวไว้

พรหมลิขิตสำรอง ..อาจหมองหม่น
เกินกว่าทนยิ้มรื่นหยิบยื่นให้
ถึงดอกรักปักจองเต็มสองใจ
เราต่างรู้ใช่ไหมไกลเกินจริง

โปรดเข้าใจท่าทีของพี่บ้าง
มีฐานะไม่ต่าง..เจ็บอย่างยิ่ง
ครอบครัวต้องมีหลักให้พักพิง
มิอาจทิ้งลาล้มให้ตรมตรอม

น้องคือดอกรักซ้อน..เมื่อตอนสาย
กลิ่นกำจายโชยฟุ้งจรุงหอม
สุดหลงใหลใฝ่ชมฝันดมดอม
พวงพะยอมแย้มยั่วก็กลัวช้ำ

จึงจำใจจากจรแต่ตอนต้น
อเวจีสีหม่นบนคืนค่ำ
สิ้นตรงจุดนัดพบจบเงื่อนงำ
ใต้ราตรีสีดำหน้าคอนโดฯ

....................................

ตัดใจจบหลบเลี่ยงก่อนเพลี่ยงพล้ำ
ตัดใจจำอำลาหน้าคอนโดฯ
 

จ้อง  เจรียงคำ

* น้องแค่ดอกรักซ้อนซ่อนกลีบช้ำ*


น้องปลูกดอกรักไว้.. ใช่ดอกพุทธ
แม้สายหยุดผุดโคนอยู่โทนโท่
อีกขยับปากร้องท่องนะโม
จิตยังโผลงต่ำ.. ไร้สำนึก

วาสนาเคยสร้างปูทางร่วม
มิท้น, ท่วม, แนบแน่น เป็นแผ่นปึก
ยิ่งมองเห็นเนตรวาว.. พี่ร้าวลึก
ก็รู้..ศึก รักนี้ เห็นทีร้าว

ใช่!!กองเพลิงไฟรานเพียงผลาญพี่
รุกขยี้บีฑาคร่าใจสาว
เห็นกงจักรดุจดั่งบัลลังก์ดาว
เฝ้าโน้มน้าวพันพัวลืมชั่ว-ดี

โยนชื่อเสียงศักดิ์หงส์ทะนงทิ้ง
ทำอ้อยอิ่ง, เอาใจ ไร้ศักดิ์ศรี
หมายสยบอุราแห่งชาตรี
แม้นท่าทีพี่เผย.. คือเฉยชา

แต่กรงเล็บเสือหนุ่ม ฤา ซุ่มพ้น
หากพรานขนกับดัก วางดักหน้า
หว่านเสน่ห์เล่ห์ร้ายใช้มารยา
เว้าวอนวาจาเอื้อนจ้องเฉือนใจ

ทั้งที่รู้ ลูก, เมีย พี่เสียขวัญ
หัวอกหญิงเหมือนกัน ห้ำหั่นได้
แหวกจารีตข่มเหงมิเกรงใคร
ประณามใส่ก็พร้อม ยอมย่อยยับ!

หัวใจดวงเล็กเล็ก ใช่เหล็กกล้า
เมื่อดอกรักโรยราต้องคว้าจับ
แม้แวดล้อมปัญหาคณานับ
มิยอมดับไฟรักยังถักแพร

อาจดูเหมือนร้ายร้ายลืมอายบ้าง
อาจดูต่างประจำทำตัวแย่
ลึกลงไปใจนี้มีรักแท้
แต่ดูแลไม่ได้เพราะสายเกิน

กว่าสำนึกบอกใจให้เริ่มตัด
ก็รู้ชัดพี่วางตัวห่างเหิน
เพราะเสรีรักใช่ใครเชื้อเชิญ
แล้วจักเดินตามทางได้อย่างคิด

น้องแค่ดอกรักซ้อนซ่อนกลีบช้ำ
พลิ้วร่ายรำน้ำตาปราชัยจิต
หักอารมณ์ข่มหลงปลงชีวิต
เลิกล้ำสิทธิ์ผิดศีลคิดปีนงิ้ว

เก็บความรักสีขาว..พร่างพราวไว้
เพียงในใจไม่โทษไม่โกรธกริ้ว
เมื่อกลีบรักสุดท้าย.. ไหว,ร่วงปลิว
ทุกรอยริ้วรวดร้าว.. คงเบาบาง

ยามดอกรักคลี่ออกเป็นดอกโศก
สีของโลกหม่นพร่าแม้ฟ้าสาง
มิอาจเดินเคียงได้ถึงปลายทาง
หักใจห่างตอนนี้.. ดีสุดแล้ว
...                 ...
ตัดใจขายคอนโดฯ แล้วปล่อยวาง
จบทุกอย่างตอนนี้.. ดีสุดแล้ว


 

ทักทายพี่อาร์ตี้ค่ะ..
มาหาที่คอนโดฯ ก็ไม่เจอแล้วนะคะ...เพราะขายแล้ว หุหุ
(เคลียร์กับคนข้างๆ เอาเองนะคะ บัวไม่เกี่ยว)
 
จ้อง จะแซวคน