วันเอ๋ยวันเสาร์
นั่งเหงาอยู่บ้านงานไม่เร่ง
หุงข้าวหนึ่งหม้อพอกินเอง
ฟังเพลงเศร้าเศร้าเฝ้าไข่เจียว
ตักข้าวยื่นส่งตรงหน้าตัก
ขอผักขอไข่ใยตาเขียว
แบ่งหน่อยค่อยลิ้มชิมคำเดียว
พอเหลียวไข่หายยายกานต์เอย..
นั่งเหงาอยู่บ้านงานไม่เร่ง
หุงข้าวหนึ่งหม้อพอกินเอง
ฟังเพลงเศร้าเศร้าเฝ้าไข่เจียว
ตักข้าวยื่นส่งตรงหน้าตัก
ขอผักขอไข่ใยตาเขียว
แบ่งหน่อยค่อยลิ้มชิมคำเดียว
พอเหลียวไข่หายยายกานต์เอย..
"บ้านริมโขง"
ไยเอ๋ยไยหนอ
ไยจึงมารอขอกินไข่
ช่างน่าฟาดก้นมิสนใจ
เคยท้วงคำไยต้องไม้มะลาย
เร็วหนอคัดคำผิดซ้ำซาก
อย่าให้ออกปากให้มากหลาย
ไข่เจียวเดี๋ยวก่อนความร้อนคลาย
คงไม่หิวตายบ้านริมโขงเอย.
ไยจึงมารอขอกินไข่
ช่างน่าฟาดก้นมิสนใจ
เคยท้วงคำไยต้องไม้มะลาย
เร็วหนอคัดคำผิดซ้ำซาก
อย่าให้ออกปากให้มากหลาย
ไข่เจียวเดี๋ยวก่อนความร้อนคลาย
คงไม่หิวตายบ้านริมโขงเอย.
"กานต์ฑิตา"
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔