หนีอะไรไหนพ้น"คนเผาถ่าน"
หนีกลอนกานท์ยิ่งยากลำบากหนัก
ยามเหนื่อยท้อต่อกลอนสักสองวรรค
คือการพักผ่อนกายลดหน่ายใจ
อย่าทนฝืนยืนแข่งยามแรงถอย
ปลงปละปล่อยแบบสบายสนุกใส
ลองบ้าบ้าบอบอขอกันไป
ดีกว่าไข้ซื้อยามากินเอง
มากมายมิตรชิดชมผสมร่วม
หลั่งล้นท่วมนภาล้วนกล้าเก่ง
พร้อมเสมอเจอกระทู้รู้บรรเลง
หมายเลบง"โอเปร่า"ภาษากลอน
แต่งไม่ได้ไล่อ่านบทกานท์เพราะ
ฟังเสนาะทุกข์คลายช่วยถ่ายถอน
เพียงสดับรับดูรู้อาทร
แปรเปลี่ยนร้อนเป็นชื่นรื่นเริงจินต์
ก้านกล้วย
ป.ล.ก้านกล้วยก็ไม่ได้ดีกว่าพี่เผาถ่านหรอกครับ...