วันที่อ่อนล้า
ด้วยเหตุเเห่งอารมณ์ ผสมจิต
จึงลิขิตอักษร เป็นกลอนสวย
แต่วันนี้ไร้ซึ่ง สิ่งอำนวย
แม้กลอนห่วยสักกลอน ยังอ่อนแรง
จากเรื่องงานรุมเร้า เข้าทุกเมื่อ
จึงเริ่มเบื่อทุกสิ่ง นิ่งอับแสง
มิเหลือแล้วแววฉาย มุ่งหมายแซง
ที่สำแดงฤทธา ภาษากลอน
หากสักวันอารมณ์ อันขมขื่น
เริ่มสดชื่นฟื้นฟู สู่อักษร
รักษาจิตคงมั่น ไม่สั่นคลอน
ก็จะย้อนคืนกลับ เพื่อขับกานท์...
คนไม่เอาถ่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
